Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy kogoś kochamy, nie patrzymy tylko na to, co on daje; patrzymy na to czym jest;nie patrzymy tylko na to, co trzyma w rękach, patrzymy na jego twarz, blask, promienność, którą roztacza wokół.

Bliźni bowiem nigdy nie jest kimś, kto przeszkadza, intruzem, który zakłóca nasz spokój. wszystko zależy od tego, w jaki sposób go w sobie nosimy. Na którym piętrze nas samych zamieszkuje? Czy uważamy go za dar od Boga?

Krzyż jest miejscem przebaczenia i pojednania.

Aby statek naszego życia stał się lżejszy, Wielki Post nakłania nas, byśmy wyrzucili w morze ładunek naszych grzechów. Być może trzeba będzie wyrzucić za burtę rzeczy najcenniejsze dla nas w naszym życiu, które zbyt wiele ważą i utrudniają nam dążenie do świętości: pychę, samowystarczalność, nieuczciwe i zepsute życie, religijna letniość i obojętność na sprawy Boga, niedbałość w zagłębianiu i zrozumieniu tajemnic chrześcijańskich?

Przebaczenia nie można utożsamiać z zapomnieniem. Przebaczyć nie znaczy zapomnieć. Sprawy nie znikają tak łatwo z serca i z pamięci. Prawdziwe zapomnienie to choroba, a chęć zapomnienia jest nierealistyczna. Tu chodzi o coś innego. Chodzi o nową relację do osób i wydarzeń. Chodzi o nowy początek wewnątrz niezmienionej pamięci.

Życie modlitwą i bliskością z Bogiem jest bowiem niemożliwe bez wewnętrznego milczenia.

Eucharystia, jak sam nazwa wskazuje, jest dziękczynieniem, i stanowi ono jej istotny wymiar.

Droga wiodąca do Boga zawsze bowiem przechodzi przez osobiste doświadczenie naszego spotkania z samym sobą oraz przez wewnętrzną przemianę i oczyszczenie naszej głębokiej istoty. Serce to centrum człowieka, miejsce wszystkich przełomowych decyzji i wszystkich wyborów, które określają, ukierunkowują naszą egzystencję i nadają jej strukturę.