Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę, że czasem człowiekowi łatwiej jest być najgorszą wersją siebie samego, niż pozwalać światu, żeby wciąż łamał mu serce.

Jakąkolwiek rozmowę prowadzisz sama ze sobą, chętnie się przyłączę. Wygląda fascynująco.

Prawdziwą wartość człowieka poznajemy po tym, jak traktuje tych, którzy mieli w życiu mniej szczęścia.

I pamiętaj, że największy łobuz w środku jest tylko wielkim dzieciakiem. Więc wyobraź go sobie w pieluszce, ze smoczkiem w buzi, i nie daj się onieśmielić.

Nawet najpiękniejsze rzeczy mogą być toksyczne.

Mówiłam, żebyś nie rozmawiała sama ze sobą, dziecko, brzmisz jak jeden z tych meneli na bulwarze!

Jesteśmy tutaj tylko przez jakiś czas, jedziemy na skale, która leci przez kosmos z prędkością miliona kilometrów na dzień, w galaktyce, która posiada setki miliardów gwiazd. Ja, Jay Z, prezydent, złota rybka… w ostatecznym rozrachunku nie ma większej różnicy, chère. Przychodzimy i odchodzimy. Żyjemy i umieramy. Jeśli mamy szczęście, kochamy i jesteśmy kochani.

...odkryłem, że nie ma na świecie gorszego bólu, niż obserwowanie cierpienia kogoś, kogo kochasz, kiedy nie możesz zrobić nic, żeby ulżyć w tej agonii.

Wyglądasz tak strasznie, że na twój widok pociąg towarowy pojechałby drogą gruntową!

Jeśli jest się traktowanym jak bezpański pies wystarczająco długo, człowiek zaczyna wierzyć, że właśnie tym jest i tak się zachowuje.

Dla niektórych ludzi sięgnięcie dna to jedyny sposób, by rozpocząć podróż na szczyt.

To nie może być prawdziwa miłość, jeśli nie masz ochoty wybić mu zębów od czasu do czasu.

...czułam się, jakbym była zupełnieoderwana od rzeczywistości. Byłam małą łódką, która zgubiła kurs i dryfowała po morzu bez celu.

Niektóre gąsienice potrzebują więcej czasu niż inne, żeby stać się pięknymi motylami.

To nie worki pod oczami, to komplet walizek.

Ktokolwiek wymyślił powiedzenie sen dla urody, z pewnością nigdy nie widział mnie o poranku.

Pieniądze sprawiają, że ludzie stają się chciwi. Dużo pieniędzy sprawia, że stają się bezwzględni.

Ojciec powiedział mi kiedyś, że jedyna różnica między kobietą a rekinem ludojadem to rozmiar zębów.

Lepiej kochać kogoś i go stracić, niż nigdy nie kochać.

Musiałam mu to oddać, że miał wyjątkowo ekspresyjne brwi. Te grube, czarne gąsienice przyczepione nad stalowoniebieskimi patrzałkami miały swój własny język.

Moje serce miotało się w piersi jak koliber.

Wartościowa kobieta to taka, na zdobycie której mężczyzna musi napracować się najbardziej w życiu, bo wtedy ona jest nagrodą, a nie prezentem...

...w chwili, gdy zrobisz ruch w stronę mężczyzny, tracisz kontrolę, bo on już wie, że cię ma.

Mi­łość jest so­lid­na. Stała. Jeśli nie je­steś ostroż­na, mo­żesz ją po­my­lić z nudą, bo jest tak nie­za­wod­na. Mi­łość jest cie­pła, głę­bo­ka i wy­god­na, po pro­stu wła­ści­wa, więc dry­fu­jesz w niej spo­koj­nie, nigdy się nie po­pa­rzysz ani nie zmar­z­niesz, jak w ide­al­nej, re­lak­su­ją­cej ką­pie­li z bą­bel­ka­mi. Ale jest też gwał­tow­na i silna, wy­ma­ga od cie­bie wszyst­kie­go, co naj­lep­sze, hoj­no­ści, szcze­ro­ści i praw­dy. Mi­łość spra­wia, że sta­jesz się lep­szą osobą. Wiesz, że to mi­łość, kiedy czu­jesz się do­brze taka, jaka je­steś, kiedy czu­jesz się do­strze­ga­na i zro­zu­mia­na, kiedy wiesz, że mo­żesz wy­znać naj­mrocz­niej­sze se­kre­ty i zo­sta­ną one za­ak­cep­to­wa­ne bez oce­nia­nia...

Niech no nałożę okulary, żebym cię lepiej słyszała!

To takie irytujące, kiedy ktoś jest spokojny, a cały świat się kończy.

Wiatr zwiewał mi włosy z czoła, a ziemia chrześciła pod stopami, byłam przerażona. I podekscytowana. I dziwnie pewna, że gdybym skoczyła i rozłożyła ramiona, mogłabym polecieć. Było coś magicznego w moim przerażeniu, coś, co sprawiało, że serce mi rosło, chociaż straciłam dech, a krew zamarzła mi w żyłach.

Sądziłem, że wcześniej znałem Ból. Sądziłem, żeznałem Stratę.
Ale okazało się, że te dwie bezwzględne suki dopiero ze mną zaczynały.

Nie wiedziałam, dlaczego czułam się taka otępiała. To pewnie szok. Tak czy inaczej, byłam wdzięczna, że moje zmysły były tak otumanione, bo wiedziałam, że wokół mnie wiszą już tysiące niewidzialnych sztyletów rozpaczy, czekających tylko na swój moment, żeby ciąć i utoczyć krwi.

To bezduszne, jak słońce ma czelnosć wschodzić i zachodzić, a potem znowu wschodzić, kiedy jest świadkiem tylu nieszczęść.