Po tym, jak wyparowała ze mnie pierwsza złość, straciłem również pewność siebie. Ta wyuczona pewność od czasu do czasu mnie zawodziła. Nigdy nie dorównując tej naturalnej, z której ktoś kiedyś mnie obdarł.

Były małe komplikacje, ale wszystko załatwiłem lepiej lub gorzej. Chyba gorzej, ale nie najgorzej!

Ze złem się układająca,
z Fiołka i Francy się składająca,
niech z krzywd ofiar dwóch stuleci,
w powietrze prędko odleci.

W duszy uśmiechnąłem się na myśl, jak niektórzy w swej zmienności pozostawali niezmienni.

Dobro za dobro! I to ma sens!

A czas mijał nieubłaganie, zacierając ból, lecz nigdy nie zmazując poczucia krzywdy, powiązanego z żalem.