Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Aby znaleźć miłość, nie pukaj do każdych drzwi. Gdy przyjdzie twoja godzina, sama wejdzie do twego domu, w twe życie, do twego serca.

Cała ta gadka o równości. Jedyne, co tak naprawdę łączy wszystkich ludzi, to to, że kiedyś umrą.

Nie pójdę do piachu,
gdy ktoś mi powie: czas umierać, brachu.
Nie dam się uśpić śmierci słowom,
pójdę do grobu z podniesioną głową.

Nawet jeśli niebo zmęczyło się błękitem, nie trać nigdy światła nadziei.

Sądzę, że poetą jest każdy, kto nie pragnie nazywać się poetą.

Czasami w piosenkach mówi się rzeczy, które raczej nie mogą być prawdą. Czasami mówi się rzeczy, które nie mają nic wspólnego z prawdą, a czasami takie, które wszyscy za prawdę uznają. Jednocześnie ma się wrażenie, że jedyna prawda jest taka, że nie ma na tym świecie żadnej prawdy. Cokolwiek się mówi, mówi się szybko i bez namysłu. Nie ma czasu na refleksję. Fastrygujesz, prasujesz, pakujesz się i jazda.

Jak wiele dróg człowiek wciąż musi przejść / by człowiekiem mienić się mógł? / I jak wiele mórz gołąb przebyć ma wszerz / by piasek poczuć móc? / I jak wiele musi wciąż wystrzelić kul / by mógł zamilknąć ich huk? / Odpowiedź, mój bracie, unosi wiatr / odpowiedź unosi wiatr
Jak wiele lat łańcuch gór będzie trwać / nim całkiem obróci się w proch? / I jak wiele lat ludzie będą tak trwać / nim wolność przyniesie im los? / I jak wiele lat można odwracać wzrok / i głuchym być na skargi głos? / Odpowiedź, mój bracie, unosi wiatr / odpowiedź unosi wiatr
Jak wiele czasu potrzeba, by człek / zobaczył znów słońca blask? / I jak wiele czasu potrzeba, by człek / usłyszał znów ludzki płacz? / I jak wielu z nas musi zginąć, by człek / zrozumiał, że skończyć z tym czas? / Odpowiedź, mój bracie, unosi wiatr / odpowiedź unosi wiatr.

Imię me nic nie znaczy / nieważny mój wiek / pochodzę z prowincji / gdzie wichry i śnieg / tam mnie nauczono: / „prawa czcij i się módl” / bo kraj, w którym żyję / wspiera sam Bóg
Jak dobrze wiadomo / z historii kart / jazda szturm przypuściła / na Indian strach padł / jazda szturm przypuściła / na Indian padł mór / kraj był młody, lecz przecież / już wspierał go Bóg
Nasza wojna z Hiszpanią / zakończyła się / a i wojny domowej / nastąpił też kres / bohaterów nazwiska / każde z nas miało wkuć / oni mieli broń w dłoniach / i wspierał ich Bóg
Pierwszej wojny światowej - / chcę wyznać to wam - / jakie były przyczyny / nie wiem aż do dziś dnia / ale z dumą wychwalać / mam jej sens dzień po dniu / po co wszak liczyć ciała / gdy wspiera nas Bóg
Drugiej wojny światowej / też opadł dym / pokochaliśmy Niemców / wybaczając to im / że sześć milionów w piecach / obrócili w proch – cóż / w końcu Niemców obecnie / też wspiera Bóg
Nienawidzić mam Rosjan / wpojono mi to / śmiertelnie ich bać się / i w ogródku mieć schron / podczas wojny kolejnej / to będzie nasz wróg / mam w to wierzyć i ufać / bo wspiera nas Bóg
Mamy już broń chemiczną / w arsenałach, że hej / gdy jej użyć nam przyjdzie / to użyjemy jej / z naciśnięciem guzika / świat zmieni się w grób / nie zadaje się pytań / gdy wspiera cię Bóg
Myślę o pocałunku - / niegdyś nim, skoro świt / zdradzono Jezusa / by Go skazać na krzyż / ale nie mnie osądzać / zastanówcie się tu / czy Judasza z Kariotu / też wspierał Bóg
Kończę już, czuję niesmak / i ciężar u stóp / taki zamęt mam w głowie / że nie znajduję słów / myśli we mnie się kłębią / więc wyrzucić je czas: / czy Bóg, jeśli nas wspiera / zbawi od wojny nas?

Wszystkie prawdy na świecie sumują się w jedno wielkie kłamstwo.

Chciałbym napisać melodię, co uspokoiła by cię
powstrzymała, kochana, od stracenia zmysłów
by uleczyła, pomogła, znieczuliła ból
tej całej twej bezużytecznej wiedzy.

Ludzie słuchają moich piosenek i muszą myśleć, że jestem pewnym typem człowieka i może faktycznie jestem. Ale tu chodzi o coś więcej. Myślę, że mogą słuchać moich piosenek i dowiedzieć się też kim są oni sami.

Myślę o sobie przede wszystkim jako o poecie, dopiero później muzyku. Żyłem jak poeta i umrę jak poeta.

Wszystko, co potrafię, to być mną, ktokolwiek to jest.

Szczęśliwy? Każdy może być szczęśliwy. Jaki to ma sens?

Strzeżcie się łazienek, gdzie nie piszą na ścianach.

Nie definiuję niczego. Bez piękna, bez patriotyzmu. Przyjmuję każdą rzecz taką, jaka jest, bez wcześniejszego ustalania, jaka powinna być.

Moralność nie ma nic wspólnego z polityką.

Lubię Amerykę, tak jak każdy. Muszę powiedzieć, że kocham Amerykę. Ale Ameryka będzie osądzona.

Jak to jest
Jak to jest
Być bez domu
Bez drogi do domu
Jak kompletnie nieznany ktoś
Jak toczący się kamień?

Ile ci uszu potrzeba byś mógł
Usłyszeć płacz ludzi i wrzask?
No i jak wielu ludzi śmierć spotka nim ty
Uznasz, że zbyt dużo już jej było?

Przez ile dróg musi przejść każdy z nas
By mógł człowiekiem się stać?

Dawno, dawno temu ubierałaś się elegancko
Rzucałaś włóczęgom dziesięciocentówki u szczytu chwały, czyż nie?
Ludzie wołali 'Strzeż się, laleczko, staczasz się'
Myślałaś, że oni wszyscy żartują sobie z ciebie
Śmiałaś się z wszystkich wystających na rogach ulic
Teraz nie rozmawiasz tak głośno
Teraz nie wydajesz się tak dumna
Gdy musisz żebrać o swój następny posiłek.

Poszłaś do najlepszej szkoły, Panno Samotna
Ale wiesz, że byłaś tam tylko wykorzystywana
Nikt nigdy nie nauczył cię, jak żyć na ulicy
Teraz dowiedziałaś się, że musisz się do tego przyzwyczaić
Mówiłaś, że nigdy nie pójdziesz na układy
Z tajemniczym włóczęgą, ale teraz zrozumiałaś
Że on nie sprzedaje żadnych usprawiedliwień
Gdy patrzysz w pustkę w jego oczach
I pytasz go, czy ubijecie interes?

Nigdy nie odwróciłaś się, by zobaczyć zmarszczone brwi żonglerów i clownów
Gdy podchodzili i robili dla ciebie sztuczki
Nigdy nie zrozumiałaś, że to nie jest dobre
Nie powinnaś pozwalać, by inni dostawali kopniaka za ciebie
jeździłaś na chromowanym rumaku z swoim dyplomatą
Który trzymał na swoim ramieniu syjamskiego kota
Czy to nie jest trudne, kiedy odkryłaś
Że nie był tym, za kogo go miałaś
Po tym, gdy wziął od ciebie wszystko, co mógł ukraść.

Tutaj zaczyna się historia ta,
Człowieka, który jakoś dziwnie wpadł,
Wrobiono Go w bardzo brudną sprawę,
Zamknięto w celi choć już prawie był w boksie wagi średniej
Mistrzem świata.

Jak w czasach przeszłych i przez czas miniony,
W Paterson rzeczy tak się miały, że czarny zawsze
miał przesrane.

Oto historia jest o Huraganie,
Którego władze posadziły za nic,
Za coś czego nigdy nie zrobił
W więziennej celi musiał gnić, a przecież prawie
mistrzem świata już był.

Byłem wtedy dużo starszy, lecz młodszy jestem dziś.

Ile jeszcze razy ludzie odwracać będą wzrok
Udając, że nie widzą nic?

No i jak wiele kul musi trafić w swój cel
Nim skończą się wojny złe?