Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma grzechu tak wstrętnego, którego nie mogłaby odpuścić miłość - poza grzechem, który tę miłość odrzuca, nie chce uznać swej winy i przeczy przebaczeniu.

Nie wtedy kocha się ludzi, gdy zamyka się oczy na ich prawdę; kocha się ich wtedy, gdy zmierzywszy ich małość i podłość umie się przejść ponad tą nędzą i odkryć ten łut szczerego złota, jaki jest w nich ukryty, zatopiony nieraz w oceanie błota.