Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ilekroć płaczemy, coś w nas umiera.
Maleńki skrawek życia z każdą kroplą wydostaje się na zewnątrz.

Zazdrość to straszna głupota, która pozostawia po sobie jedynie gorycz.

Za moimi plecami spada z półki książka. Ojciec wzdycha. Dostałam od niego ten tom w pierwszym dniu życia. Okładkę ma postrzępioną na brzegach, ale słowa są cudne, pełne magii, życia, tajemnicy. Ojciec nazywa je baśniami. Mają stanowić część mojej nauki.

Miłość do rodziny potrafi skłonić człowieka do najdziwniejszych posunięć.

Ilekroć płaczemy, coś w nas umiera.
(Maleńki skrawek życia z każdą kroplą wydostaje się na zewnątrz.

Łzy potężnych istot mają potężne właściwości.

Można płakać tylko dopóty, dopóki nie wypłaczemy całego życia.

Ludzie zwykle boją się tego, czego nie pojmują.

Ludzie boją się tego, czego nie rozumieją.

- Jaka jest różnica między nauką a magią? (...)
- Większa, niż myślisz, lecz niewidoczna gołym okiem. Magia jest esencją, którą można kształtować. Nauka wymaga znajomości przedmiotów. Obu można używać do manipulowania otaczającym nas światem. Nie da się rzucić czaru z pomocą nauki, lecz można tworzyć dzięki niej rzeczy niezwykłe.

Noc często płata sztuczki ludzkim oczom.

Na świecie pozostała wyłącznie czarna, zła magia.

Magia może z nami zrobić mnóstwo rzeczy, których się nie spodziewamy.

Magia jest równie nieprzewidywalna i kapryśna jak ci, który nią władają.

Rozmiar i siła nie zawsze idą w patrze.

Pragnienie władzy leży w naturze magów.

Magia potrafi zmusić człowieka do rzeczy, których bez jej udziału nigdy by nie zrobił.

Ludzie, smoki, hybrydy... wszyscy należymy do świata zwierząt. I wszyscy wracamy na firmament, gdy nasze życie dosięga kresu.

Ludzie nie noszą w sobie magii, lecz młoda krew stanowi składnik złych czarów.