Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zło nie umiera nigdy.Zmienia tylko oblicze

Serce jest artystą, który maluje to, co głęboko go niepokoi, oddając na płótnie mniej mroczną, mniej ostrą wersję prawdy.

Martwi nie mówią. Może wiedza o śmierci takie rzeczy, o których żywym nie wolno się dowiedzieć.

Samotność dzieli się na dwa podstawowe rodzaje. Kiedy wynika z pragnienia życia w odosobnieniu, jest drzwiami, które zamykamy przed światem. Kiedy świat nas odrzuca, samotność jest otwartymi drzwiami, z których nikt nie korzysta.

[Zmarli] Boją się nie tego, co ich czeka na tamtym świecie, lecz o tych, których zostawili na tym.

Największym darem, jaki dostaliśmy, jest wolna wola, a my wciąż niewłaściwie jej używamy.

Radość życia można znale4żć wszędzie.

Czasami uciekamy w nieszczęście, co jest dziwnym rodzajem pociechy.

Kiedy ludzie odrzucają przedwieczną prawdę,zaczynają szukać sensu we własnych prawdach. Ale prawdy te rzadko kiedy bywają prawdą; wszystkie są tylko zbiorami osobistych upodobań i uprzedzeń.
Im mniej głęboki jest system wiary, z tym większą zagorzałością opowiadają się za nim jego zwolennicy. Najbardziej krzykliwi, najbardziej fanatyczni są ci, których sklecona z byle czego wiara stoi na wyjątkowo niepewnym gruncie.

Śmierć przychodzi, śmierć odchodzi, ale handel trwa wiecznie.

(...)jest mi wystarczająco trudno radzić sobie z martwymi, których znałem za życia.

Może zmarli podlegają wpływom pogody tego świata, zmieniają się w świetle i cieniu, a także są ciepli jak żywe osoby nie dlatego, że tak jest naprawdę, ale ponieważ ja chcę, żeby tak było. Może w ten sposób próbuję podważyć potęgę śmierci.

Nawet zmarli znają strach, dopóki nie opuszczą tego świata.

Samotność czyni bezbronnym.

Bezmyślna wiara we wszystko co irracjonalne jest szaleństwem w pełnym tego słowa znaczeniu. Ale opowiadanie się za racjonalizmem i przeczenie istnieniu jakiejkolwiek tajemnicy życia i jego sensu jest nie mniejszym szaleństwem niż ślepe zawierzenie brakowi rozsądku.

Ten świat mógłby być rajem, lecz zamiast tego stał się przedsionkiem piekła. Uczyniliśmy go takim w naszej arogancji.

Niezasłużone cierpienie jest zbawcze.

Spójrz na ręce, Boże, te ręce, które się trudziły, żeby mnie wychować.

Książki są dobrodziejstwem.

Martwi nie mówią. Może wiedzą o śmierci takie rzeczy, o których żywym nie wolno się dowiedzieć.

Zawiść jest wielką tragedią nie tylko ludzkiego istnienia, lecz również politycznej historii świata.

Najbardziej ostre zęby gryzą wtedy, gdy patrzymy w inną stronę.

Jeśli człowiek jest wyciszony i nie ma zbyt wielkich nadziei, spływa na niego spokój. To dobrodziejstwo. Ale trzeba umieć wybrać szczęście.

To co dla jednych jest strawą, dla innych może być gorzką trucizną.