Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Więc jeśli coś mnie w Kościele wkurza, boli, jeśli dzieje się w nim coś trudnego, to o tym piszę, mówię i staram się coś z tym zrobić. A z kolei kiedy widzę w Kościele rzeczy ewangeliczne, to one mnie cieszą, pociągają i kręcą, i też o nich piszę. W ten sposób robię to co mogę, żeby pchnąć sprawy przynajmniej o kilka centymetrów w tę pozytywną stronę.

Z drugiej strony, nie może być zgody na tworzenie Kościoła czystych, dostępnego jedynie dla ludzi bezbłędnych. Kościół, jeśli ma pozostać sobą, musi pogodzić się z tym, że jest wspólnotą grzeszników, że do końca świata będzie się zmagał ze słabościami swoich członków i niedoskonałościami swoich struktur.

Niepewni swojej wiary będą krytykowali innych, budując na poczuciu wyższości przekonanie, że jedynie ta droga, którą wybrali, jest prawdziwa. Postawa pokoju i łagodnego spojrzenia na inaczej wyznających tę samą wiarę, a nawet na tych, którzy wyznają inną wiarę, przenika ludzi, którzy wiedzą, że do Boga można dochodzić na wiele sposobów.

Oczywiście braku tolerancji dla grzechu nie wolno utożsamiać z nietolerancją dla grzesznika. Ci, którzy się źle mają, powinni być otoczeni tym większą troską i miłością, bo "nie potrzebują lekarza zdrowi, ale chorzy".

Jeśli będziemy protestować tylko wtedy, gdy atakują Kościół, będziemy stawali się sektą. Jeśli będziemy protestować zawsze, gdy poniżają jakiegoś człowieka, wspólnotę czy naród, będziemy się stawali Kościołem.

- Czymś innym jest obowiązek mądrej solidarności, a czym innym roszczeniowa postawa Afrykanów - odpowiada mi Stanisław. - Jeśli jesteś biały, to zawsze będą cię traktowali jak patrona, czyli człowieka, któremu można oferować każdą usługę, byle od niego wyciągnąć pieniądze. Nie ma w Kamerunie aktów niechęci wobec białych, ale kultywowana jest przepaść między nimi.