Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie chciałbym, żeby patrzyła na mnie ośmiornica, choćby całkiem malutka i nie szkodliwa. Spojrzenie tych oczu byłoby nie do zniesienia, zupełnie nie miałbym już wtedy czym być.

Żółwie morskie. Te najpotężniejsze musiały chyba ważyć sto albo i sto pięćdziesiąt kilo. Zataczały pętle, kolebały się i fruwały w złocistozielonej, mulistej wodzie, w koszmarnym zbiorniczku, nie większym niż mój pokój. Wzbijały się, nurkowały i zakręcały w oszklonym oceanie z odzysku, machając płetwami jak skrzydłami. Ich oczy nic nie mówiły, tysięcy podmorskich mil nie sposób było wypowiedzieć.

Wyszedłem od gadów i ruszyłem w stronę małp. Goryl leżał na brzuchu w swojej celi,przednie łapy położył jedna na drugiej i oparł na nich podbródek. Nie. Sam nie wiedziałem, co byłoby gorsze: gdyby wciąż pamiętał, czy gdyby już zapomniał.