Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ilekroć byłem wśród ludzi, wracałem mniejszy - mówił Seneka.

- Sztuka życia? O, Florence...[...] Ja myślę, Florence, że to nie o to chodzi, żeby być szczęśliwym, raczej o to , żeby nie być nieszczęśliwym.

Powiem ci coś w tajemnicy. Napadło mnie to dopiero gdzieś po czterdziestce. Nie wiem, może nabrałem odwagi, może jakieś inne licho. Wiem, że to czasem wygląda śmiesznie, ale nie mogę inaczej - patrzy na kamyk - to takie wymuszane na mnie wspomnienie jego pierwszego lotu. Zastanawiałeś się nad tym, jaką by miał niezależność, gdyby nie grawitacja? Tej ziemskiej nie pokonamy, ale mentalną możemy zawsze, dlatego powinniśmy próbować. Nigdy nie rezygnować z wysiłku jej pokonania. To jest naszym celem, rozumiesz? - Patrzy w oczy zaskoczonemu Franciszkowi. - To nic, ja też długo tego nie rozumiałem. Widzisz, siła moich mięśni jest na chwilę mocniejsza od grawitacji ściągającej ten kamyk na ziemię. Nieważne, że to trwa tylko sekundy. Ale trwa. Czasem dla takiej chwili oderwania się od wszystkiego, co nas ściąga do dołu, warto żyć, bo to jest istotą prawdziwego szczęścia.

Muszą spisać protokół. Jeszcze raz ci mówię, myśmy nikogo nie rozpoznali, prawda tato?
- No jasne, że nikogo. A tego ojscołka Wilusza kopnie się kiedyś w dupę na weselu i będzie wyrównane.