Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To miłość twardsza niż skała, głośniejsza niż orkiestra w pełnym składzie, bardziej dynamiczna niż burza z piorunami oraz tak krucha i wzruszająca jak najsłabsze, najbardziej niewinne cierpiące stworzenie, choć jednocześnie tak silna jak tysiąc słońc.

Miłość, piękno, dobro i przyjaźń istnieją naprawdę. Są tak samo prawdziwe jak deszcz. Są tak samo prawdziwe jak masło, drewno, kamień, pluton, pierścienie Saturna i azotan sodu. Na ziemskim poziomie istnienia łatwo stracić ten fakt z oczu.

Człowiek we współczesnej postaci pojawił się na Ziemi około stu tysięcy lat temu. Niemal od zarania swoich dziejów uznawał za niezmiernie ważne poniższe trzy pytania:
Kim jesteśmy?
Skąd pochodzimy?
Dokąd zmierzamy?

Tym większym światem rządzi miłość, a my wszyscy znajdujemy się w drodze do niego, do naszego prawdziwego domu, więc nie powinniśmy rozpaczać.
Bo wszystko co straciliśmy, możemy odzyskać.

Łaciński przymiotnik "humanus" posiada ten sam źródłosłów co "humus" - ziemia. Podobnie "humilitas" - pokora, skromność, co ma także głębszy sens, gdyż najlepszym sposobem zachowania pokory jest uświadomienie sobie, z czego powstaliśmy".

dzieciństwo to czas, kiedy niebo i ziemia są zasadniczo z sobą zjednoczone. Później, w miarę jak przybywa nam lat, oddalają się one od siebie. Czasami dzieli je niewiele, a kiedy indziej wyrasta między nimi przepaść. Jednak bez względu na odległość od nieba otrzymujemy wskazówki i sugestie - a niekiedy coś więcej - że tak naprawdę ciągle znajduje się ono bardzo blisko.

Dzięki złotej nici łączącej nas z wyższymi światami życie tutaj nie tylko jest znośne, ale może być radosne.

Odkrywam to, co starożytni doskonale wiedzieli: to właśnie niebo czyni nas ludźmi.