Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, co dla jednych jest obłędem, dla innych stanowi gwarancję zdrowia psychicznego.

Kiedy masz szesnaście lat, musisz być geniuszem w sztuce niedopowiedzeń.

Blasku życia zawsze towarzyszą cienie.

Było mi niemal przyjemnie, bo choć życie jest podłe, przynajmniej istnieje dobra muzyka.

- Ale... święta się skończyły.
- Och, nie, święta nigdy się nie kończą, jeśli nie chcesz. - Pochyliła się nad ladą i wsparła podbródek na dłoni. - Święta to stan umysłu.

(...)za fasadą doskonałości kryje się skłębiony chaos kłamstw i sekretnych smutków.

Nie ma znaczenia, co daje nam wszechświat. Ważne jest to, co my mu oferujemy.

Wyglądasz jak zboczony drwal, który lubi przecierać się za dziecko.

- Słuchaj - zaczął - zrobiliśmy głosowanie i niestety będziecie musieli wrócić po "Twistera". Decyzją większości uznaliśmy, że bez gry nikt nie zostanie wpuszczony.
- CO?! Ale kto głosował?
- Billy, Mitchell i ja.
- Daj spokój, Keun. Przekonaj ich jakoś. Do Carli mamy dwadzieścia minut drogi pod wiatr, a poza tym gdzieś tam nadal czają się Restonowie. Namów jednego z głosujących, żeby zmienił zdanie!
- Niestety wynik głosowania był trzy do zera.
- Co?! Keun, głosowałeś przeciwko nam?
- Nie głosowałem przeciwko wam - wyjaśnił. - Głosowałem za "Twisterem".

Zawsze istnieje takie ryzyko: wszystko układa się dobrze, a potem nagle robi się niezręcznie. Raptem ona zauważa, że sie jej przyglądasz i przestaje z tobą żartować, aby nie wyjść na flirciarę, bo nie chce, byś uznał, że jej sie podobasz. To katastrofa, kiedy w bliskiej relacji ktoś kruszy mur oddzielający przyjaźń od całowania. Burzenie tego muru to historia, która może mieć szczęśliwy środek- O patrz, zwaliliśmy ten mur, będę patrzył na Ciebie, jak na dziewczynę, a Ty na mnie jak na chłopaka i pobawimy się w zabawną grę nazywaną:" Czy mogę położyć rękę tutaj i tutaj, a potem tu?". Czasami ten szczęśliwy środek wygląda tak świetnie, że potrafisz sobie wmówić, iż to nie tylko środek i że tak będzie już wiecznie. Jednak historie nigdy nie poprzestają na środku.

- Och - westchnęła.
- Dobre "och"? - upewniłem się.
- Najlepsze "och" na świecie.

Zmieniłam się Jeb.
Tęsknię za Tobą. Kocham Cię. Jeśli dasz mi jeszcze jedną szansę, oddam Ci całe serce. Wiem, że to zdanie brzmi banalnie, ale jest szczere.

Stałem jeszcze przez chwilę pod markizą, ale w końcu uznałem, że zły humor w towarzystwie przyjaciół jest lepszy niż zły humor w samotności.

Wiem, że nikt nie jest idealny, a za każdą fasadą doskonałości kryje się skłębiony chaos kłamstw i sekretnych smutków.

- Wyglądasz jak zboczony drwal, który lubi przebierać się za dziecko – stwierdziłem.
- Zamknij się, pośladku – odrzekł po prostu. – To seksowna stylizacja prosto ze stoku narciarskiego. Mówi: „Wracam właśnie z gór po długim dniu spędzonym na ratowaniu ludzi w Narciarskim Patrolu”.

Ogarniało mnie rozgoryczenie, ponieważ byłam z człowiekiem, którego kochałam, i chciałam, żeby układało się między nami idealnie,ale nie mogłam starać się o wszystko sama.

Świadomość, że coś jest piękne, a przeżywanie tego to dwie zupełnie różne sprawy.

Spojrzałem sceptycznie na JP. Ważył może sześćdziesiąt pięć kilogramów. Bardziej imponującą muskulaturę mają nawet wiewiórki.

Należy walczyć do końca.

Witaj, powiedział smutek. Wróciłem. Tęskniłaś?

Czasami człowiek po prostu musi robić rzeczy, do których nie ma przekonania...

Trudne sytuacje wymagają trudnych rozwiązań.

Pojawiła się, zbałamuciła chłopaka, ukradła plastikowe torby i wyłamała drzwi podczas ucieczki- napisałaby policja w liście gończym. Prawdopodobnie spróbuje odbić rodziców z wiezienia.

-To był zbieg okoliczności. Brittany nie spodobała mi się, dlatego że była cheerleaderką, ale po prostu fajną dziewczyną.
Diuk prychnęła.
-tak jak Józef Stalin grożący, że rozniesie wszystkich swoich wrogów w pył.

Nie odbierałam, tylko gapiłam się na telefon. Stuart też się na niego gapił. Dziewczynki gapiły się na nas, gapiących się na telefon.

Ludzie idą dalej. Dorastają. Zmieniają się.

Poczułam zimne ciarki na plecach, bo żadna wypowiedź łącząca "kocham cię" z "ale" nie mogła skończyć się dobrze.

Staliśmy na przeciwko siebie, a jej oczy były takie i n t e r e s u j ą c e. Nie w banalny sposób, nie chodziło o to, że były niezwykle niebieskie, wyjątkowo duże czy okolone obscenicznie długimi rzęsami, czy coś w tym rodzaju. To, co mnie zafascynowało w jej oczach, to wielość kolorów - ona zawsze twierdziła, że wyglądają jak dno śmietnika - mieszanina zieleni, brązu i żółci. Ale ona bagatelizowała swoje zalety. Zawsze je umniejszała. [...] Mógłbym się w nią wgapiać wiecznie, podczas gdy ona spoglądała na mnie pytająco.

Czasami zapominamy zrobić coś dla innych, dlatego, że za bardzo się koncentrujemy na własnych problemach.

[...] zły humor w towarzystwie przyjaciół jest lepszy niż zły humor w samotności.