cytaty z książek autora "Anna Rozenberg"
Wyłączając komputer, myślał tylko o jednym: Facebook nie zrobił z ludzi głupców, ale ich obnażył.
Naszła go przykra refleksja, że sam nie rzuciłby się w wir wojny, gdyby przyszła pod jego dom. Z nikim nigdy o tym nie rozmawiał, ale był pewien, że wielu z jego i młodszego pokolenia Europejczyków postąpiłoby tak samo. Przy obecnych przemianach społecznych, deklaracjach obywatelstwa świata, kraje były tylko lądami do zamieszkania, a nie wielkimi ideami do obrony.
Otoczyłam się przyjaciółmi, bo mam świadomość, że działając w pojedynkę, jesteśmy skazani na porażkę. Samotność, David, to nie tarcza, ale biała flaga.
(...) śledztwo to nie film sensacyjny. Nie przeczę, że zdarzają się spektakularne zwroty akcji, ale bardzo sporadycznie. Zwykle to żmudna, mrówcza praca, a najczęściej irytujące czekanie.
Tak bardzo chciałabym, żebyś ze mną była. Nie ma dnia, żebym o tobie nie myślała, żebym nie czuła twojej obecności...
- Wie pan, co jest najgorsze w jesieni życia? (...) Świadomość nadchodzącej zimy. Zamarzniętych stawów, zamarzniętych myśli i wspomnień, które za nic nie chcą się przypomnieć.