Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wchodzimy z ludźmi w różne interakcje: pytamy jak minął dzień, śmiejemy się z kiepskich żartów, zapewniamy, że "musimy się częściej widywać". A w głębi duszy często dobrze wiemy, że to bzdura. To tylko taniec, szereg powtarzalnych tików społecznych.

A ja ciągle zapominam o tym, że pod wieloma względami Sam na zawsze pozostanie w naszym świecie turystą, zdumionym podróżnikiem nierozumiejącym lokalnych dziwactw czy zwyczajów.

Jako ojciec dziecka, które nieco zakłóca innym spokój, jednego nauczyłem się bardzo szybko - ludzie uwielbiają osądzać innych.Lubią szydzić z nich z wyżyn swojej rzekomej doskonałości.

Myślę o dzieciach, jakimi byli, o wszystkim, co wydarzyło się od tamtej pory, i o tym, jak niepewne i kruche jest szczęście. Tak łatwo je przegapić. Czasem mija nas, a my go nawet nie widzimy. Lecz jeśli mamy niesamowitego farta i cierpliwość, bywa, że szczęście znów do nas powraca".

Zabawne, że nieszczęście zabiera nas w przeszłość, łączy różne punkty w życiu - wspomnienia mieszają się ze sobą niczym smutne fotografie ze starego zniszczonego albumu".

Nigdzie nie jesteśmy bezpieczni - oto lekcja, jakiej udzieliło mi życie. Lekcja, której każdy rodzic chce jak najdłużej oszczędzić swoim dzieciom. Lecz jeśli odkłada się ją zbyt długo, życie i tak znajdzie sposób, by ją dostały".

Zostaw przeszłość za sobą. To nie miejsce do życia".

Życie to przygoda, nie spacer. Dlatego jest takie trudne".

Dziwne, że całe życie da się sprowadzić do ciągu chwil i że, bez zastanowienia, układamy te chwile w historie, która ma sens i wydaje się coś znaczyć. Jesteśmy niezmordowanymi redaktorami własnych opowieści. Ale czasami popełniamy błędy".

Jednak czasem nie można uciec, nawet jeśli bardzo się staramy. Wszystko, na czym zależało nam w życiu, nawet nieszczęścia, przyciągają nas do ziemi niczym grawitacja. Jeśli zdołamy się wyrwać, to koniec. Uniesiemy się w powietrze. I już nigdy nie powrócimy na dół".

Może sekret bycia dobrym rodzicem polega na improwizacji i spontaniczności, może po prostu chodzi o to, by naprawdę być z własnym dzieckiem.

Musimy przestać być w życiu pasażerami. Musimy, sam nie wiem, wyciągnąć kierowcę zza kierownicy, przywalić mu w mordę i ukraść samochód.