cytaty z książek autora "Sandrone Dazieri"
Pierwszą rzeczą, której chłopczyk nauczył się w tym zamkniętym świecie były jego nowe imiona. Ma ich dwa. Syn to jego ulubione. Ma do niego prawo, kiedy dobrze się zachowuje, kiedy jest posłuszny, kiedy jego myśli są jasne i szybkie. . W przeciwnym razie zwany jest Bestią. Kiedy jego imię brzmi Bestia, chłopczyk dostaje karę.
Po siedemnastu latach służby, setkach pijaków i ludzi w stanie delirium przywołanych po dobroci i nie tylko potrafił na pierwszy rzut oka rozpoznać osoby niespełna rozumu. A ten tutaj bez wątpienia należał do tej grupy.
Dante tak się zgorszył tym pytaniem, że na chwilę stracił mowę. Między nim i Ojcem nigdy do czegoś takiego nie doszło. Ale nie był w stanie wyjaśnić, na czym polegała ich szczególna relacja, nie umiał wyrazić uczuć, którymi darzył tego człowieka pomimo wyrządzonej mu krzywdy i po prostu się rozpłakał.
Krew polała się ponownie po ustaniu śnieżnej zamieci, ktora nawiedziła region Marche.
Czekała na pchniecie nożem, Czekała na strzał z pistoletu.
Czekała na ból..
Ale nic się nie wydarzyło.
Powoli zaczęła dochodzić do siebie, aż wreszcie opanowała silne drżenie wstrząsające jej ciałem.
Przecież nie dowiedzieli się o Ojcu wszystkiego, co więcej, byli bardzo dalecy od poznania całej prawdy.
Śmierć przybyła do Rzymu za dziesięć dwunasta w nocy pociągiem InterCity, który wyruszył z Mediolanu.
Funkcjonariusz pomyślał, że nigdy nie widział bardziej martwego trupa, ale mimo to dotknął jego szyi w poszukiwaniu pulsu, chociaż wiedział, że go nie wyczuje.
Chciała mu powiedzieć, że go ocali, że miał rację, i że już nigdy nic ich nie rozdzieli, ale słowa pozostały jedynie w jej głowie.