Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niebo z wolna ciemnieje, przechodząc od coraz głębszego granatu w niemal kompletną, tak dobrze znaną czerń, ozdobioną miliardem rozjarzonych iskier. Jednak gęstniejący mrok wydaje się być ciepły i przyjazny, a świetliste punkty na firmamencie zamiast spokojnie błyszczeć, mrugają tęsknie, jakby wzywały ją do siebie. Dawne towarzyszki, piękne, choć nieczułe. Porzucone na zawsze.