Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potem pastor Fordington opowiedział mi o stanie, w jakim znalazł swoją parafię przed pięćdziesięcioma laty. Za pamięci najstarszych ludzi komunię przyjmowali tylko pastor, zakrystian i grabarz. Było szesnaście komunikantek, które przestały przychodzić, kiedy nie chciał im za to płacić. (…) W jednym kościele do komunii podeszło dwóch mężczyzn. Gdy pierwszemu podano kielich, ten dotknął swojej grzywki i powiedział: „Za pańskie zdrowie, sir”, a drugi: „Za naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.
Pewnego dnia w chrzcielnicy zabrakło wody. „Woda! – zawołał zdumiony zakrystian. – Ostatni pastor w ogóle nie używał wody. Po prostu spluwał sobie w rękę”.

Gdy po południu siedziałem w cieniu akacji na trawniku, rozkoszując się ciepłym słońcem świętego jesiennego dnia, czułem, że bycie żywym jest prawdziwym luksusem.