Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mówią jedni, że inny teraz świat, inni ludzie, inne życie. Nieprawda! Świat ten sam i ludzie, tylko się stępili jak, ot te moje szabliska od ciągłego rąbania, a rąbania po kamieniu. Szczerba nie wstyd, byle rdzy nie było, bo rdza zje najlepszą stal, a szczerbę odtoczysz w potrzebie!

Zwierzęta jak ludzie, tylko tym lepsze, ze gadać nie mogą i pieniędzy nie znają! A zresztą to samo! Bywa dobry i zły, łagodny i gniewliwy, skrzętny i próżniak, uczciwy i złodziej, ładny i brzydki. Tylko się przypatrzyć!

Mnie nic nie boli, nie męczy, nie gubi, póki ziemi stanie i słońca! Zima jak troska, długo trwa, a lato, jak szczęście, mija chwilą... Oto wieki stoję i Bóg mi lata nigdy nie odebrał, przyjdzie słonce i ożywi każdego! Przyjdzie dzień co rany zabliźni!...
- Czy przyjdzie? - zapytał człowiek zgnębiony.
Dąb się zakołysał jak gniewny.
"Widziałeś ty, człowieku-efemerydo, takie lody, których marzec nie stopi? Widziałeś ty pola, których Pergrubia nie obudzi?... Dziesięć wieków stoję i wiem, że wszystko mija. Kto silny, najgorsze wytrzyma..."
Księżyc wszedł i świecił w pełni podniesione oblicze samotnika.
Ostre rysy wygładziły się stopniowo, wyprostował się hardo.
- Wytrzymam... - rzekł półgłosem.

Gdzieżby się podziało nasze szczęście? Co by było warte nasze życie w ciągłym targaniu szlachetnego i prawego uczucia? To tak dobrze mieć kogoś swojego na świecie i marzyć, i kochać(...)

Język ludzki młyn na plewy!

Chleb cudzym nożem krajany niesmaczny.

Boża moc potężna i wszelkiej nędzy daje siłę nad nędzą większą.

Kto wie, co za zębami się kryje?

Chleb cudzym nożem krajany niesmaczny.

Dola buduje się na klęskach.

Każda choroba od fraszki się zaczyna i flaszką, ziółkiem da się z początku wyleczyć.

Za lasami,
Za polami,
Stoi domek przy ruczaju,
Tam dziewczyna jak malina,
Mieszka, by aniołek w raju.

Uczciwy uszanuję ojcowskie słowo, a zły i pismo zburzy!

Spadek jak miód, wnet go za ścianą mucha poczuje!

Czy się stanie, co ma stać, czy nie stanie, Żemajtis zawsze zostanie.

Po zbiegu ślad stóp, po pozostałym ślad krwi!

Zwierzęta, jak ludzie, tylko tem lepsze, że gadać nie mogą i pieniędzy nie znają.