Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Słuchaj mnie uważnie, panie Garron, bo właśnie mówię ci, że cię kocham.

Czasem stojąc z boku, widzi się więcej.
Czasem może aż za wiele.

Nic nie przeraża arystokraty bardziej niż, wykształcony wolny plebejusz.

Słowa bywają groźniejsze od miecza.

- Bo ci tak zostanie. [...]

- Słucham?

- Leżysz tam z buzią pomarszczoną jak zużyta chusteczka. Mówią, że jak powieje ostry wiatr, to taka mina może zostać człowiekowi już na zawsze [...] A wtedy przestanę cię kochać.
Wynter wybuchnęła śmiechem.

- Pan musi być bratem Jego Wysokości, prawda? - zapytała Maria Raziego. - Przepraszam za tę bezpośredniość, ale doprawdy nie mogę się doczekać, aż zostaniemy sobie przedstawieni. Alberon poczerwieniał. Wynter uśmiechnęła się pod nosem. Oto jak w subtelny sposób można zrugać kogoś za brak manier.

(...)potrafisz wybaczać. Przebaczenie rodzi przebaczenie.

W życiu rzadko można szybko wymierzać sprawiedliwość.

Niech Książe-I-Następca-Tronu nie zwraca sobie mną głowy - prychnął obrażony kot- nie jestem rozpuszczonym, opitym mlekiem kociakiem, który boi się burzy. Możesz sobie grzmieć do woli, mnie po prostu znudziło twoje towarzystwo.

(...)Drogi Lordzie Razi, nawet gdybyś bardzo chciał, nie jesteś osobą, która może sobie pozwolić na luksus zapomnienia.

Niektórzy ludzie są niewolnikami nie tylko ciałem, lecz także duszą.