Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- A ty jesteś takim kretynem, że przez całe swoje życie myślałeś, że jesteś inteligentny.

Nic nie dotyka nas głębiej ani szybciej niż muzyka.

Muzyka, nawet ponura, daje mi wciąż okazję do radości, ponieważ napełnia mnie, wypełnia, wzbudza we mnie zapał.

Człowiekowi radosnemu niczego nie brakuje. A jednak nie ma wszystkiego - bo kto ma wszystko? Zadowala się za to tym, co ma. Więcej: on się tym rozkoszuje.

Kiedy pomyślę, że Beethoven umarł, a tylu kretynów żyje...

To właśnie jest odwaga. Piekielny upór, zawzięte posuwanie się naprzód w ciemności, nadzieja, że na końcu jest światło.

Ja nie mam w życiu do dyspozycji niczego oprócz miłości, żeby poczuć się spełnioną, żeby wyrazić siebie.

Auschwitz to dowód,że postęp,jeżeli nawet istnieje w naukach i technice,nie istnieje w przypadku ludzkości.To porażka: ludzie nie stają się z czasem lepsi,ani bardziej inteligentni,ani bardziej moralni. Ludzkość nie rozwija się ku lepszemu ani systematycznie,ani nieubłaganie.

Bohaterstwonie polega na zemście, ale na zdobywaniu siły, aby żyć, godzina po godzinie, dzień po dniu."

Kto to jest bohater? Ten, kto sie nie poddaje, nie unika odpowiedzialności, pokonuje przeszkody, aby iść naprzód. Jego psychicznym orężem są odwaga, wytrwałość, optymizm.

Co to jest szczęście, radość? Pełen satysfakcji i wdzięczności sposób przebywania całkowicie w swoim życiu.

Więc pomyślałam: liczy się to, aby powołać miłość do życia, nie to, żeby być w miłości szczęśliwym.

Kochankowie zawsze się rozstają z tych samych przyczyn, które ich wcześniej połączyły.

Bach - to muzyka którą pisze Bóg.
Mozart - to muzyka, której Bóg słucha.
Beethoven - to muzyka, która przekonuje Boga, żeby stwierdziwszy, że teraz człowiek zajmuje Jego miejsce, zejść ze sceny.

W głębi duszy od nowa uczyłem się naiwności.
To znaczy dobrej naiwności...
Bo są dwa jej rodzaje - naiwność szkodliwa i zbawienna.
Ta która zaprzecza złu, i ta, która je zwalcza.

Pod ideami, teoriami, hipotezami jest coś, co się porusza, podtrzymuje i unosi całą resztę: to uczucia.

Właśnie! Kiedy wierzysz w ludzkość, nie lubisz człowieka takim, jaki jest, tylko takim, jaki powinien być... Trzeba mieć wizję ideału, żeby się wkurzyć.

O ile smutek dotyczy tego, czego nie ma lub już nie ma - jest strapieniem po stracie kogoś, niesmakiem z powodu własnej słabości, śmiertelności, niemocy, ograniczenia - o tyle radość wynika z pełni. Krzyczy zadowoleniem z tego że żyjemy, żyjemy tutaj, olśnieni tym, co nas otacza.

- Jeżeli chce się spokojnie żyć, lepiej trzymać się z daleka od piękna; inaczej, przez kontrast, dostrzega się mizerność życia, jego zerową wartość.

Być człowiekiem to wlec za sobą te nieustające pytania. Być człowiekiem to czuć pod skórą wątpliwe miejsce wszystkich problemów.

Co to jest szczęście, radość? Pełen satysfakcji i wdzięczności sposób przebywania całkowicie w swoim życiu.

Kultura nie przeszkadza barbarzyństwu, tak jak perfumy mogą ukryć smród...

Patrzyłam na Zoe, która wkłada sobie głęboko do ust ciastka i w myślach wypisałam na jej marmurowej płycie: ,,Spoczywa w pokoju, bo nie jest już głodna.

Dom starców jest jak dom nastolatków. To samo! Mieszka się z kolegami i koleżankami; należy się do swojej bandy, nienawidzi innych band, krytykuje się samotnych; myśli o seksie, ale uprawia się go rzadziej niż się o tym mówi; i robi się różne rzeczy w ukryciu przed rodziną. Jedyna różnica to to, że rodzicami są teraz nasze dzieci albo nawet wnuki, które nadzorują nas i łajają. Cóż za upadek! Stali się tak samo poważni i upierdliwi, jak kiedyś nasi ojcowie czy matki. "Odżywiaj się dobrze, bierz lekarstwa, chodź na gimnastykę, unikaj intensywnych sportów, trenuj pamięć..." Co za nudziarze!

Bohaterstwo nie polega na zemście, ale na zdobywaniu siły, aby żyć, godzina po godzinie, dzień po dniu.

Kto to jest bohater? Ten, kto się nie poddaje, nie unika odpowiedzialności, pokonuje przeszkody, aby iść naprzód. Jego psychicznym orężem są odwaga, wytrwałość, optymizm.

Nasze życie jest dramatyczne, tragiczne, bolesne, ale dramat nie jest celem dramatu, to, co tragiczne, musi zostać zaakceptowane, a ból pokonany.

Muzyka to tak wiele więcej niż tylko muzyka.

Celem nie jest to, żeby zmienić dolę człowieczą, stać się nieśmiertelnym, wszystkowiedzącym; nie, celem jest to, żeby się w tej doli odnaleźć.

Czas to nie to, co mija, ale to, co nadchodzi.

(...) Czy mamy rację, porzucając walkę? Czy mamy pozwolić naszemu stuleciu, aby nas zmiażdżyło? Przestać wierzyć w siebie, zdecydować się na przetrwanie zamiast żyć? Wegetować w zawieszeniu, niczego nie oczekując, chyba że końca? Czy absurd rozleje się po całej ziemi?
(...) Beethoven ożywił na nowo moje emocje, wstrząsnął uczuciami, podpowiedział mi, że mogę czemuś służyć, walczyć, zaangażować się w coś, kochać innych inaczej niż w sposób zrównoważony.