Jesteśmy społecznością, która kocha książki

... Kochać trzeba umieć. A wy nie potraficie. Jesteście zdolne do rozprawiania o miłości. Nie pragniecie kochać. Uwielbiacie tylko rozprawiać o kochaniu. Czy dużo paplam?

... Kochać trzeba umieć. A wy nie potraficie. Jesteście zdolne do rozprawiania o miłości. Nie pragniecie kochać. Uwielbiacie tylko rozprawiać o kochaniu. Czy dużo paplam?

Czy on się zakochał w tej dziewczynie z małymi piersiami? Chyba nie. Ale skoro nie, to czemu miał ją cały czas przed oczami? Czemu była ostatnią myślą przed zaśnięciem i pierwszą po przebudzeniu? Parsknął śmiechem. Tekst jak z Mniszkówny. Chryste Panie! Albo jest tak, że każdy romans to podła emocjonalna grafomania albo on jest w stanie to przeżywać tylko w szczeniacki sposób.

Czy on się zakochał w tej dziewczynie z małymi piersiami? Chyba nie. Ale skoro nie, to czemu miał ją cały czas przed oczami? Czemu była ostatnią myślą przed zaśnięciem i pierwszą po przebudzeniu? Parsknął śmiechem. Tekst jak z Mniszkówny. Chryste Panie! Albo jest tak, że każdy romans to podła emocjonalna grafomania albo on jest w stanie to przeżywać tylko w szczeniacki sposób.

- Aleks... - Stanęłam na palcach i przywarłam ustami do jego ust. - Kocham Cię, kocham... - Wiem. - Objął mnie z całych sił i przytulił do siebie tak mocno, że nie mogłam oddychać. - Nie wierzę w żadne pierdoły o losie i takie tam. Ale coś w tym jest. Byliśmy sobie pisani. W to wierzę.

- Aleks... - Stanęłam na palcach i przywarłam ustami do jego ust. - Kocham Cię, kocham... - Wiem. - Objął mnie z całych sił i przytulił do siebie tak mocno, że nie mogłam oddychać. - Nie wierzę w żadne pierdoły o losie i takie tam. Ale coś w tym jest. Byliśmy sobie pisani. W to wierzę.

(...) tragedia tylko ukazuje siły i słabości człowieka, rodziny. Kay nazwała je "szczelinami".

(...) tragedia tylko ukazuje siły i słabości człowieka, rodziny. Kay nazwała je "szczelinami".

Siła jest dziwów, lecz nad wszystkie sięga Dziwy człowieka potęga.

Siła jest dziwów, lecz nad wszystkie sięga Dziwy człowieka potęga.

Ja nie zajmuję się narodami, monsieur. Ja zajmuję się życiem zwykłych ludzi, którym nikt nie ma prawa dysponować.

Ja nie zajmuję się narodami, monsieur. Ja zajmuję się życiem zwykłych ludzi, którym nikt nie ma prawa dysponować.

Pieniądze to nie wszystko. Jest jeszcze ta prosta radość, wynikająca z tego, że się kimś opiekujemy a ktoś opiekuje się nami.

Pieniądze to nie wszystko. Jest jeszcze ta prosta radość, wynikająca z tego, że się kimś opiekujemy a ktoś opiekuje się nami.

- Pieniądze - mówił - to straszny ciężar, ale przyjemnie jest, jeśli człowiek nie musi się o nie troszczyć.

- Pieniądze - mówił - to straszny ciężar, ale przyjemnie jest, jeśli człowiek nie musi się o nie troszczyć.

Forsa; to był ich argument.(...)Jak można sprzedać to czym się jest? Nie rozumieli

Forsa; to był ich argument.(...)Jak można sprzedać to czym się jest? Nie rozumieli