Co prawda fantastyka naukowa wymaga skupienia podczas czytania i odrobiny chęci, aby w ogóle po taką pozycję sięgnąć, jednak nagroda jest więcej niż zacna. Wizjonerstwo Cixina Liu czy Teda Chianga jest niemierzalne. A przynajmniej na razie. Jednak to właśnie tacy ludzie inspirują przyszłe pokolenia naukowców i sprawiają, że niemożliwe wydaje się możliwe.

„Wędrująca Ziemia” to zbiór dziesięciu opowiadań. Każda historia serwuje nam coś ekstraordynaryjnego, zabiera nas w miejsca, do których normalnie byśmy nie trafili i doprowadza nasze szare komórki do rozpaczy. Ale pamiętajcie o jednym, czas spędzony na lekturze tej książki jest naprawdę dużą przyjemnością. I to nie jest tak, że warto zapoznać się tylko z niektórymi opowiadaniami. Cixin Liu zadbał o to, aby wszystkie historie angażowały i intrygowały czytelników.

Weźmy za przykład tytułową „Wędrującą Ziemię”. Ludzkość – wskutek przewidzianej kilka wieków wprzód aktywności słońca – jest zmuszona opuścić Układ Słoneczny. Rozpoczyna się więc skomplikowany proces przerobienia naszej planety na jedną wielką rakietę i udania się w długą podróż w kierunku Proxima Centauri. Brzmi niedorzecznie i nieprawdopodobnie, jednak właśnie to jest największą siłą prozy Cixina Liu. Ta bezkompromisowość jest zaraźliwa i gwarantuje niesamowite emocje podczas zapoznawania się z kolejnymi śmiałymi i odważnymi koncepcjami.

Autor w swych opowiadaniach pisze również o pierwszym kontakcie, modyfikowaniu klimatu, zagładzie ludzkości czy lotach kosmicznych. Jednak za każdym razem oferuje w danym temacie coś nowego i świeżego, aby nie powodować u czytelnika znużenia związanego z brakiem zrozumienia. Cixin Liu pisze naprawdę interesująco i ani przez moment nie nadużywa naszego zaufania, skupiając się wyłącznie na fizyce. Wielokrotnie można również dostrzec nietypowe poczucie humoru chińskiego autora.

Do lekkich mankamentów zaliczyłbym tło opisywanych historii. Ludzie są dumni i wierni ideałom, w obliczu zagrożenia rządy potrafią się zjednoczyć, a wszystkie koncepcje mają służyć dobru ludzkości. Rozumiem, że wynika to z pewnych uwarunkowań kulturowych, w których tworzy autor, ale akurat w tym aspekcie brakowało mi realizmu (sic!). I to chyba jest największa różnica pomiędzy literaturą zachodnią a chińską – inne podejście do relacji jednostka–wspólnota.

Ciekawą rozrywką jest również wyłapywanie motywów wykorzystanych później w trylogii „Wspomnienie o przeszłości ziemi”. Widać, że pewne pomysły dojrzewały w głowie autora i znalazły swoje olśniewające zwieńczenie w wielokrotnie nagradzanej serii.

Nie wiem, co ma w planach Wydawnictwo Rebis, ale z niecierpliwością czekam na kolejne książki Cixina Liu, gdyż „Wędrująca Ziemia” to porywająca i bezkompromisowa wizja ludzkich możliwości. Jestem pewien, że książka spodoba się także osobom nielubującym się w fizyce. Dlaczego? Otóż autor przede wszystkim dba o to, aby opowiedzieć historię, a nie tylko wyłuszczyć niewiarygodne koncepcje SF. I to trzeba docenić.

Michał Wnuk