Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Białe słońce Paryża
rozmiękcza chodniki
szkicuje białe cienie na świetlikach
chwyta w pułapkę czarnego kota
na odległym balkonie
I cale miasto śpiąc dryfuje
przez białe przestrzenie
jak zagubiony sterowiec
nieświadomy ogromu tajemnicy

[„Paryskie przemiany”, przeł. Andrzej Szuba, s. 4].

i słuchamy Pucciniego z szafy grającej
i odwracamy od siebie wzrok
jak gdybyśmy nie znali muzyki
jak gdybyśmy nie znali melodii

[„Kobieta na obrazie Berty Morisot”, przeł. Andrzej Szuba, s. 4].

Oglądanie kobiet w małych pokojach
to nie to samo co
przebywanie z kobietami gdziekolwiek indziej
Jest w tym coś
z wielkiej tajemnicy
Wzrok biegnie przez nocny dziedziniec
i widzę za firanką
intymne wnętrze

[„Kobiety w pokojach”, przeł. Andrzej Szuba, s. 4].