Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak bardzo za nim tęskniłam, a przecież siedział tuż obok.

Są rzeczy, które trwają wiecznie i odrodzą się w każdych okolicznościach.

- Mam zły dzień dzisiaj.
- Rzadko zdarzają się inne.

Zasługujesz na takie życie, jakie sobie wymarzyłaś.

- Dręczą mnie złe myśli - powiedziałam.
- Więc przestań myśleć.

Uznałam, że podoba mi się to uczucie- cierpienie pomagało mi oderwać myśli od tego, co najgorsze.

- Miałeś ze sobą prezerwatywę. Spodziewałeś się takiego rozwoju wypadków?
- Nie – odparł. – Ale dobrze być przygotowanym.
- Przyznaj się, że się spodziewałeś.
- No dobrze, może w głębi duszy trochę na to liczyłem…
- James!
- No co? Przecież podarowałem ci pierścionek!

-Będziesz to jadła?
-Przed chwilą doprowadziłeś mnie do łez, a teraz chcesz jeszcze zabrać mi jedzenie?

Co byś zrobił, gdyby wszyscy twoi przyjaciele rzucili się z mostu? Ostatnie wypadki wskazywały, że poszedłbyś za ich przykładem.

- Nie da się żyć tak jak dotychczas. Z duszą przepełnioną bezbrzeżnym cierpieniem.

Śmiałam się wśród ludzi, płakałam w samotności. Śmiech, płacz, śmiech, płacz. W końcu ogarnęło mnie dziwne odrętwienie. Musiałam jednak dalej to ciągnąć, ponieważ tylko w ten sposób mogłam wszystko przetrwać.

...kiedy ma się niewiele, trzeba trzymać się tego, co ważne. I to oburącz.

- No dobra, wiem już, że nie przepadacie za sobą z Jamesem - odezwała się Lacey [...] - Dlaczego w takim razie ani na chwilę nie spuszcza cię z oczu? Zerknij chociaż w jego stronę, bo zaczynam mu współczuć.

Martwy człowiek nie może z nikim być.

[…] Program kradnie nasze wspomnienia i wymazuje emocje, a kiedy wychodzimy z ośrodka, przypominamy maszyny opuszczające linię produkcyjną. Jakbyśmy nigdy wcześniej nie zostali zranieni ani nie doznali zawodu. Czym tak naprawdę jesteśmy, jeśli pozbawi się nas przeszłości?

Staraliśmy się na nowo złożyć w jedną całość różne fragmenty nas, udając przy tym, że nie widzimy, jak bardzo jesteśmy pogruchotani w środku.

(...) czasami w naszym życiu ważne jest tylko to, co dzieje się tu i teraz.

Odtwarzałam to wspomnienie raz za razem w moim umyśle, jakby było smutną piosenką, która choć rani, to dodaje otuchy i wydaje się znajoma.

A ja myślę sobie, że może wszystko się ułoży. Kiedy jest tyle miłości, wszystko musi się jakoś ułożyć.

Czasami łatwo zapomnieć o całym pięknie,jakie kryje w sobie świat.

[...] siłą woli powstrzymałam łzy, tak jak tłumiłam w sobie wszystkie inne emocje. Przyjdzie na nie czas - pomyślałam - kiedy zostanę sama i nikt nie będzie mnie widział.

Wspomnienia są tym, z czego jesteśmy stworzeni.

W środku wszystko we mnie umierało. Czułam, jak coś rozdziera mi duszę i krwawię. Myślami byłam nieskończenie daleko i wcale nie miałam pewności, czy będę umiała wrócić.

Nie chce mi się wstawać z łóżka. Jednak wstaję, ponieważ wiem, że nie mogę zostawić cię samej na tym świecie.

Ludzie są okrutnymi istotami. Jeśli nie umiemy czegoś objąć rozumem, zaczynamy w to ingerować, aż w końcu to niszczymy.

Nie patrzy na mnie, ale i tak mnie widzi. Zawsze mnie widział.

Nigdy się do nikogo nie przywiązuj (…) Była to nasza największa słabość, a równocześnie największa siła.

Miałam świadomość, że jest mu przykro. Zawsze było mu przykro po tym, jak przede mną uciekł. W głębi duszy wiedziałam jednak, że zrobi to znowu. To piekło będzie się powtarzać – będzie
łamał mi serce bez końca.

-(...) ty lepiej uważaj - ostrzega, wpatrując się w drogę. - Bo jeszcze skończy się tym, że się we mnie zakochasz.

Ludzie zwykle uważają, że najbardziej boli złamane serce. Brzmi to chyba bardziej romantycznie, ale tak naprawdę za cierpienie odpowiada umysł, a ten da się oszukać.