Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jan Skuratowicz
![Jan Skuratowicz](https://s.lubimyczytac.pl/upload/default-author-140x200.jpg)
13
7,8/10
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,8/10średnia ocena książek autora
46 przeczytało książki autora
91 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Kronika Miasta Poznania "Ratusz" KMP 2/2004
Jan Skuratowicz, Jacek Wiesiołowski
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
2004
Secesja w architekturze Poznania
Jan Skuratowicz, Leszek Szurkowski
8,5 z 4 ocen
6 czytelników 0 opinii
2002
Dwory i pałace w Wielkim Księstwie Poznańskim
Jan Skuratowicz
6,7 z 3 ocen
15 czytelników 0 opinii
1992
Najnowsze opinie o książkach autora
Dwór dla dzieci Jan Skuratowicz ![Dwór dla dzieci](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/4605000/4605055/569347-352x500.jpg)
7,4
![Dwór dla dzieci](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/4605000/4605055/569347-352x500.jpg)
Wydawcy, pisarze, pedagodzy oraz rodzice są coraz bardziej świadomi konieczności dotarcia do młodych czytelników, zachęcania do wchodzenia w niezwykły świat książek, który musi konkurować z technologią. Wielość programów edukacyjnych i rozrywkowych oraz gier wymusza tworzenie przyjemnych w odbiorze opowieści przemycających wiele informacji przydatnych w szkole. Już nie wystarczy prosty opis. Przemycenie wiedzy wymaga wielu zabiegów pozwalających na wzbudzenie zainteresowania.
„Dwór dla dzieci” to książka dla tych dzieci, których rodzice chcą swoje pociechy zarazić zainteresowaniem nauką, historią, pragnących, aby ich młodzi odkrywcy byli świadomi przemian, jakie zaszły w ciągu stu lat oraz chętnie sięgały po książki. Dzięki prostej opowieści myszy (głównego bohatera i jednocześnie narratora) dzieci z jednej strony mają do czynienia z baśniową oprawą, a z drugiej mogą lepiej poznać historię, nad której stroną merytoryczną czuwał Jan Skuratowicz - profesor nadzwyczajny Instytutu Historii Sztuki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Dzięki temu mamy pewność, że przemycana wiedza nie jest fantazją pisarza tylko prawdą. Połączenie fikcji literackiej, mysiego bohatera z wiedzą naukową pomaga zachęcić młodego czytelnika do odkrywania dawnych zwyczajów, a przez to lepsze zrozumienie filmów i książek przemycających historyczne realia i przede wszystkim lepsze poznanie przeszłości. Połączenie lekkiej treści z ważnymi informacjami sprawia, że młodzi czytelnicy bardzo chętnie sięgają po książkę.
„Dwór dla dzieci” to książka zabierająca młodych czytelników w realia początków XX wieku do polskiego dworu. Główny bohater, mysz Jaś Ogonek, wyprowadza się z domu znajdującego się przy chłopskiej chacie. Zamarzył mu się wielki świat, wygody, prawdziwy dwór pełen nowych ludzi i zwierząt oraz pomieszczeń i sprzętów do poznania. Trzymiesięczna myszka na targowisku zaczyna wędrówkę by spełnić swoje marzenia o lepszym życiu: wskakuje w folwarczny samochód i jedzie w nieznane, które okazuje się dworem pełnym niezwykłości i czasami strasznych rzeczy takich jak wypchany niedźwiedź jako relikt po polowaniach.
Po dotarciu na miejsce Jaś Ogonek może ulec urokowi pokazanych sprzętów, wielkich przestrzeni, pięknych przedmiotów, smacznych potraw. W dworze wszystko jest inne, tajemnicze, a czasami nieco przerażające. Zwiedzanie kolejnych pomieszczeń, rozmowy z ich mieszkańcami pomagają Jasiowi Ogonkowi poznać otoczenie oraz związane z nim obyczaje, role domowników oraz sprzętów. Mysz zagląda do kuchni, kredensu, jadalni, pokoju pani, gabinetu pana, biblioteki, salonu i wielu innych. Może wówczas poznać takie trudne słowa jak czopuch, gramofon, bibularz, kałamarz, sedes, guwernantka, ochmistrzyni i wiele innych. Poza dworem ma okazję zobaczyć ogródek warzywno-ziołowy, park, powozownię, stajnię i poznać myszy mieszkające z końmi i znaleźć swoje miejsce na świecie oraz nowych przyjaciół.
Jaś Ogryzek, poza bieganiem po pomieszczeniem i oglądaniem znajdujących się w nich przedmiotów posiada zdolność rozmawiania ze sprzętami. To właśnie znajdujące się w różnych pomieszczeniach urządzenia opowiadają mu o życiu we dworze, rolach różnych osób. Od nich dowie się, do czego służą zarówno one, jaki pomieszczenia, w których się znajdują oraz jakie są zadania ludzi korzystających z nich.
Taka mysia wędrówka przemawia do dziecięcej wyobraźni, pozwala na przekazanie młodym czytelnikom pod pozorem mysich przygód sporej dawki wiedzy oraz pozwala na prawdziwą podróż w czasie. Wielkim plusem jest umieszczenie ilustracji kolejnych pomieszczeń obok strony z tekstem opisującym przygody Jasia Ogonka na każdej kartce jest rysunek pomagający na poznanie opisywanego otoczenia.
Wielkim plusem publikacji jest uczynienie myszki, Jasia Ogonka, głównym bohaterem posiadającym wiele dziecięcych cech: ciekawość, upór i marzenia o poznawaniu świata sprawiają, że młodzi czytelnicy chętnie sięgają po książkę. Ponad to małemu bohaterowi łatwo wszędzie wejść bez zauważenia, dostrzec wiele rzeczy, których inni mogli by nie dostrzec. Myszka ma też ten przywilej, że może wejść w każdą szparę, do każdego pomieszczenia, porozmawiać ze sprzętami i meblami.
„Dwór dla dzieci” to książka edukacyjna pozwalająca zabrać młodych czytelników w realia ubiegłego wieku. Zabawa opowieść, niedługie rozdziały i prosty, żywy język sprawiają, że dzieci bardzo chętnie słuchają i dzięki przemyślanym ilustracjom mogą oglądać wnętrza dworu. Całość oprawiona w solidną, śliską oprawę, śliskie strony bardzo dobrze zszyte pozwalają na wielokrotne wracanie do lektury. Prostokątny format, w którym krótsze boki są wysokością doskonale sprawdza się w czasie wspólnego czytania: dziecko może skupić się na stronie z ilustracją, a rodzic czytać kolejne przygody myszy.
Książka idealnie sprawdzi się w przypadku przedszkolaków oraz uczniów nauczania początkowego. Pozwoli młodych czytelników wprowadzić w świat historii.
Dwory i pałace Wielkopolski. Styl narodowy Jan Skuratowicz ![Dwory i pałace Wielkopolski. Styl narodowy](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/4907000/4907593/775281-352x500.jpg)
9,0
![Dwory i pałace Wielkopolski. Styl narodowy](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/4907000/4907593/775281-352x500.jpg)
Styl narodowy był wynikiem wielu stycznych powstałych w świadomości narodowej, rosnącego zainteresowania historią, kulturą i tradycją. Ważne rolę w tym kształtowaniu odgrywało utwory pisane, oraz elementy rzeźbiarskie i malarskie. Chodziło o zaznaczenie odrębności i podtrzymanie ducha. Książka Jana Skuratowicza przybliża polski styl narodowy w architekturze na przykładzie dworów i pałaców z terenu Wielkopolski, która po 1793 r. została włączona w granice monarchii pruskiej. Za ostateczną datę graniczną tej analizy została przyjęta data 6 sierpnia 1914 r. Autor przeprowadza czytelnika poprzez poszczególne etapy polskiego stylu narodowego w architekturze począwszy od swoistych poszukiwań i prób, jego kształtowania się, analizy cech szczególnych, aż po okres dwudziestolecia międzywojennego.
Autor charakteryzuje pierwsze próby stworzenia stylu narodowego poprzez zamek w Kórniku (kostium gotycki),pałace w Wielkiej Łęce (kostium gotycki) i Posadowie (kostium francuski). Wskazuje na narodowe elementy wystroju wnętrz. Ideałem stał się wzór obywatela, żołnierza i dobrego gospodarza, który planował, a następnie realizował daną budowlę zgodnie z własnymi pomysłami.
Jan Skuratowicz przypomina prace m.in.: Zygmunta Czartoryskiego (1853-1920) pt. O stylu krajowym w budownictwie wiejskim (1896),w którym zostały określone zasady, jakim powinna odpowiadać nowoczesna polska siedziba ziemiańska na terenie Wielkopolski. Dokonuje też krótkiej charakterystyki budowli w miejscowościach: Pomarzanowice, Błociszewo i Rogalin. Autor albumu przedstawia cechy charakterystyczne polskiego stylu narodowego. Symbolem polskiego dworu stał się portyk kolumnowy (np. Kopaszewo, Jargoniewice, Głuchowo, Miłosław, Chobienice, Granówko, Pietronki, Węgierce, Kościelec Kujawski, Gościeszyn, Iwno, Słomowo). Dokonuje analizy budowli wynikających ze względu na zainteresowania angielskim palladianizmem (np. Dębno, Kotowo),toskańskimi włoskimi willami (np. Torzeniec). Pokazuje również przebudowy niektórych starych pałaców, które miały stać się dzięki temu pożądanym wzorcem siedziby nowoczesnego ziemianina (np. Objezierze, Koźminek, Niechanowo, Dobrojewo).
Autor wskazuje rok 1905, jako ostateczną cezurę ukształtowania się w Wielkopolsce osobliwego stylu narodowego. Typowymi cechami były: kolumnowy portyk i czterospadowy, wysoki dach łamany. Przedstawia jedne z najciekawszych projektów budowli tych lat autorstwa Rogera Sławskiego, Stanisława Mieczkowskiego, Stanisława Boreckiego (np. Krerowo, Chudobczyce, Oporowo, Bonikowo, Lubasz, Piotrowo, Skoraszewice, Cichowo, Winna Góra) oraz najsłynniejsze przebudowy (np. Turew). W tym czasie stare dwory przybierały charakter barokowy. Dokonywano też przebudowy starszych pałaców dostosowując ich do nowej mody poprzez unowocześnienie budowli pod względem technicznym i adoptowanie na nowe potrzeby dotychczasowych pokoi mieszkalnych (np. Sierniki. Gułtowy, Dłoń, Żydowo, Paruszewo).
W pozycji zostały też przedstawiona fala budowy i rozbudowy dworów w stylu narodowym, jaki miał miejsce po 1918 r. (np. Łaszczyn, Gogolewo, Szelejewo). Charakteryzowały się one nadal silnym przywiązaniem do form barokowo-klasycystycznych. Głównym architektem tego okresu jest Stefan Cybichowski (np. Żegotki, Wódki, Chraplewo, Więcławice, Parlin, Rudniki, Komierowo).
Autor książki z dokładnością opisuje w danej siedzibie rozkład pomieszczeń i ich funkcje. Można również zapoznać się z bliżej z wystrojem wnętrz poszczególnych pomieszczeń, z zachowanymi rysunkami projektowymi oraz planami całych budowli, które zostały przygotowane przez Autora. Atutem książki jest baza ikonograficzna. Znaleźć tu można przede wszystkim zachowane archiwalne fotografie, bowiem niektóre z tych dworów zostały zniszczone w okresie wojennej zawieruchy, a utraciwszy swych właścicieli były też przejmowane przez państwo i niszczone przez lata. Nie sposób też ominąć mnóstwo informacji dotyczących właścicieli dworów i pałaców, inicjatorów budowli i architektów. Jan Skuratowicz niejednokrotnie odwołuje się do zachowanych listów i wspomnień, w których znaleźć można opisy danej budowli. Autor przedstawia budowle zarówno okazałe, które podnosiły prestiż właściciela, jak i skromne.
To bardzo dobra propozycja książkowa, do której będę wracać jeszcze niejednokrotnie. Polecam.
http://slowemmalowane.blogspot.com/2020/08/jan-skuratowicz-dwory-i-paace.html