Najnowsze artykuły
- ArtykułyAzyl i więzienie dla duszy – wywiad z Tomaszem Sablikiem, autorem książki „Mój dom”Marcin Waincetel1
- ArtykułyZa każdą wielką fortuną kryje się jeszcze większa zbrodnia. Pierre Lemaitre, „Wielki świat”BarbaraDorosz5
- ArtykułyStworzyć rzeczywistość. „Półbrat” Larsa Saaybe ChristensenaBartek Czartoryski15
- ArtykułyNagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego: poznaliśmy 10 nominowanych tytułówAnna Sierant16
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Adam Lityński
Źródło: Uniwersytet Śląski (Gazeta Uniwersytecka)
8
6,6/10
Pisze książki: historia, nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.)
polski prawnik, profesor nauk prawnych, historyk prawa, profesor na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego.
W 1962 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim. Był pierwszym doktorantem na utworzonym w 1967 Wydziale Prawa i Administracji na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, przedstawiając pracę zatytułowaną Rozwój organów szlacheckiego samorządu gospodarczego w Małopolsce do 1717 roku[1]. Uzyskał następnie stopień naukowy doktora habilitowanego. W okresie PRL-u związany ze środowiskiem solidarnościowym, przez co dopiero w 1989 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych. W latach 90. przez krótki okres związany z Unią Demokratyczną. Do września 2013 roku był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oraz kierownikiem Katedry Historii Prawa na Wydziale Prawa i Administracji. Wcześniej pełnił również funkcję prorektora tej uczelni. Pracuje także na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku (jako kierownik Katedry Nauk Historyczno-Prawnych) oraz w Wyższej Szkole Zarządzania i Nauk Społecznych w Tychach (kierował tam Katedrą Administracji). Specjalizuje się w naukach historycznych (w tym historii państwa i prawa polskiego).
W 1962 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim. Był pierwszym doktorantem na utworzonym w 1967 Wydziale Prawa i Administracji na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, przedstawiając pracę zatytułowaną Rozwój organów szlacheckiego samorządu gospodarczego w Małopolsce do 1717 roku[1]. Uzyskał następnie stopień naukowy doktora habilitowanego. W okresie PRL-u związany ze środowiskiem solidarnościowym, przez co dopiero w 1989 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych. W latach 90. przez krótki okres związany z Unią Demokratyczną. Do września 2013 roku był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oraz kierownikiem Katedry Historii Prawa na Wydziale Prawa i Administracji. Wcześniej pełnił również funkcję prorektora tej uczelni. Pracuje także na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku (jako kierownik Katedry Nauk Historyczno-Prawnych) oraz w Wyższej Szkole Zarządzania i Nauk Społecznych w Tychach (kierował tam Katedrą Administracji). Specjalizuje się w naukach historycznych (w tym historii państwa i prawa polskiego).
6,6/10średnia ocena książek autora
26 przeczytało książki autora
19 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Rosja i ZSRR. Krótka historia imperium bezprawia
Adam Lityński
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
2023
MIEDZY "BIAŁYM" A "CZERWONYM" IMPERIUM. RZECZ O NARODACH W ROSJI 1917-1922
Adam Lityński
6,0 z 1 ocen
2 czytelników 0 opinii
2019
Prawo Rosji i ZSRR 1917 - 1991 czyli historia wszechzwiązkowego komunistycznego prawa (bolszewików). Krótki kurs
Adam Lityński
5,0 z 1 ocen
2 czytelników 0 opinii
2018
Prawo Rosji i ZSRR 1917 - 1991 czyli historia wszechzwiązkowego komunistycznego prawa (bolszewików). Krótki kurs. Wydanie 3
Adam Lityński
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
2018
Prawo Rosji i ZSRR 1917-1991 czyli historia wszechzwiązkowego komunistycznego prawa (bolszewików). Krótki kurs
Adam Lityński
7,0 z 3 ocen
15 czytelników 1 opinia
2010
Najnowsze opinie o książkach autora
Proces karny Insurekcji 1794 Adam Lityński
8,0
Adam Lityński to jeden z najwybitniejszych nestorów historyków prawa w Polsce. W pierwszym okresie swej kariery naukowej zajmował się epoką I Rzeczypospolitej, a szczególnie upodobał sobie tematykę przestępstw politycznych oraz kryminalnych tamtych czasów. Owocem jego trudów jest m.in. dzieło "Proces karny Insurekcji 1794". Praca to stricte naukowa, omawiająca jedno z najważniejszych zagadnień Powstania Kościuszkowskiego, jeśli chodzi o kwestie tzw. cywilne. Stanowi ona uszczegółowienie ogólnie pojętej materii karnej oraz instytucji, które miały zajmować się wykrywaniem, ściganiem i osądzaniem przestępstw.
Już w pracy W. Bartla - "Ustrój władz cywilnych powstania kościuszkowskiego" możemy odnaleźć wiele ciekawego materiału w tym zakresie, aczkolwiek książka ta traktuje o całokształcie ówczesnych władz cywilnych, a tym samym nie skupia się tylko i wyłącznie na sprawach karnych. Proces karny rewolucji 1794 r. wiąże się ściśle z bardzo ważną sprawą rozliczenia nieprawości targowiczan i grodzieńszczan, czyli ludzi, którzy zadali gwałt Konstytucji 3 Maja i zaprzedali się mocarstwom rozbiorczym. Dlatego też jednym z najistotniejszych organów Rady Zastępczej Tymczasowej a później Rady Najwyższej Narodowej była Deputacja Indagacyjna. Spełniała ona funkcje dzisiejszej prokuratury, a przygotowanie przez nią oskarżenia było poprzedzone czynnościami śledczymi, we współudziale z innymi agendami administracji powstańczego państwa. Lityński, skupiając się na tzw. normach formalnych (które uzupełniają normy materialne),ujawnia zawiłości procesu karnego na poszczególnych etapach jego przebiegu. Omawia postępowanie przygotowawcze, następnie procedurę przed sądem, a na koniec kwestię egzekucji wyroków karnych. Pomiędzy poszczególnymi częściami pracy porównuje ustawodawstwo i dokonania rewolucji polskiej i francuskiej, wyciąga z tego kapitalne wnioski, będące jedną z najlepszych paralel obu tych doniosłych wydarzeń, z jakimi miałem przyjemność się zetknąć.
Książka Adama Lityńskiego nie jest oczywiście literaturą zakrojoną na szerokiego odbiorcę. Świadczy o tym jej przedmiot, język, forma i styl. Niemniej jednak dla osób trochę bardziej niż przeciętnie zainteresowanych epoką kościuszkowską (a szczególnie tych studentów prawa I roku, którzy na Historii ustroju i prawa Polski robią coś ponad ziewanie i zaglądanie co chwilę na zegarek, z myślą o jak najszybszym zakończeniu swych mąk),może okazać się znakomitym uzupełnieniem wiadomości o 1794 roku.