Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie pluj do studni sąsiada - nuż jego woda i tobie się nada.

Ludzki gatunek także z tego słynie: im kto skromniejszy, tym bardziej i winien.

Tak zawistnicy: cokolwiek wypatrzą, wnet szczekaninę podnoszą sobaczą. A ty spokojnie idź drogą obraną - poszczekają, poszczekają i przestaną.

Że choćby życie dręczyło najsrożej,
Umrzeć - dla nas jeszcze gorzej.

Im kto z nas jawniej ma charakter wilczy, tym głośniej łaje i lży wszystkich wokół. W oku bliźniego nawet źdźbła nie zmilczy, a belki w swoim nie dostrzeże oku.

Dzielimy się z ochotą dużą
przedmiotami, co na nic albo już nie służą.

Ignorant jet to ślepiec taki,
co łaje wiedzę, klnie uczonych
nie wiedząc, ile od nich jest uzależniony...

Niejeden w świecie podobny ladaco: pierw musi umrzeć, by się przydał na co.

Głupcy szczęśliwi!
Czego pojąć nie są w stanie,
liche o tym mają zdanie.

Kto szacunek ma dla prawa,
nie oszuka, nie okradnie,
choćby był na dnie.
Lecz ze złodziejem gorsza sprawa:
milion mu daj - drugiego sam dopadnie.

Tyle się w świecie od wiek wieka gdera, iże pochlebstwo rzecz wstrętna i płocha - lecz nie masz serca, które go nie kocha.

Niestety, bywa tak śród nas: rzecz i bezcenna, a nieznana na śmietnik idzie, gdy durnia ma za pana.

Niechaj się mężni męstwem, mędrcy wiedzą puszą - na nic postura z nędzną w środku duszą.

Nie daj Bóg pomocnika o ptasim rozumie!
Usłużny głupiec groźniejszy od wroga!

Tak to już bywa z pochlebcami zawdy,
obszczekają, oczernią, nagadają bzdur,
ich wymysłów najświętsze nie przeważą prawdy.
Aliści przebij głową mur,
zostań kimś ważnym - tłum ich w progu stanie z powinszowaniem.

Często bezwiednie, ale ja to zdradzę,
wynosząc innych - siebie mamy na uwadze.

Iluż to takich pośród ludzkich osad:
nie chcą nic widzieć dalej swego nosa.
Niech, jak w przysłowiu, w całym świecie wojna, byle ich wioska spokojna.

Często, gdy się nam zdarzy co złego uczynić, mamy brzydki obyczaj drugich za to winić.

Chcąc wszystko zyskać Skąpiec wszystko strada.

Człek wielki w czynach szuka sławy bez sławy.

Nie sądź, że zdrada szczęście przynieść może! Pogardza zdrajcą i ów, co zeń żyje.

Na nic talent,
z którego świat pożytku nie ma,
choć dość go na plotkarski temat.

Tak nędzne dusze, gdy siedzisz u górze,
oczu na ciebie podnieść nie poważą, ale zejdź z góry, pierwsi wrzasną: nuże!
radzi cię zelżą, szczęśliwi obrażą.

Cokolwiek czynisz - zważaj na swój wzrost!

Kto łamie solidarność, opuszcza walczących, często tak kończy: z myślą o przypadkowych fortuny podarkach, wpada jak wrona do garnka.

Temu, co dla ojczyzny z pożytkiem się trudzi,
Rozłąka z nią nielekka.
Lecz dla nieużytecznych ludzi
Najmilsza bywa strona obca i daleka
Każdy z nich, jako przybysz, mniej tam wzgardy godzien,
Bo nikogo próżniactwem nie zgorszy przychodzień.

Siła bez rozumu często biedę klepie.

Tracisz przyjaciół, płacisz drogo,
gdy w dom twój wpuszczasz byle kogo...