Arthur Power

Migawki z paryskich spotkań autora z Joyce'm. Nie czytało się źle, ale miałem kilka podejść. Trochę mi się Miller przypominał z tymi zadymionymi knajpami i obskurnymi pokojami... ale tylko trochę. Joyce, chociaż manieryczny, okazuje się bardzo grzeczny w życiu. Oczywiście dlatego, że zafascynowany literaturą, itd, itp, Ę i Ą. Taki paradoks - wolałbym przeczytać biografię Powera niż Joyce'a po tej lekturze... Jeden fajny fragment: [Proust] to był niezwykły człowiek - powiedziałem - równie ekscentryczny, jak jego styl. Bez względu na porę roku chodził opatulony po szyję, w grubym płaszczu i ciemnych okularach. - Tak - potwierdził Joyce. - Spotkałem go kiedyś na jakiejś literackiej kolacji i gdy nas przedstawiono, zadał mi tylko jedno pytanie: "Lubi pan trufle?", a ja odpowiedziałem" "Tak, bardzo lubię trufle". I to wszystko, co mieli sobie do powiedzenia dwaj najsławniejsi pisarze tego czasu - oznajmił Joyce, wyraźnie rozbawiony całym zajściem.