Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli w historii o SS zapomnimy na pewien czas o okrucieństwach wobec ludności cywilnej, terrorze, zbrodniach, pacyfikacjach polskich wsi w 1943 i 1944 roku oraz całym bestialstwie hitlerowskiej ideologii, a zajmiemy się zbrojnym ramieniem tej organizacji skupiając się na aspekcie militarno-technicznym, to wtedy można spokojnie sięgnąć po książkę Janusza Ledwocha. Autor na samym początku zaznacza, że nie zamierza babrać się w politykę i propagandę, a zająć właśnie losami i szlakiem bojowym wybranych dywizji pancernych: Leibstandarte SS Adolf Hitler, Das Reich, Totenkopf, Wiking, Hohenstaufen, Frundberg oraz Hitlerjugend. W książce omówiono strukturę organizacyjną, uzbrojenie i działania wojenne wspomnianych oddziałów, lecz na pewno nie jest to pełne ani wyczerpujące opracowanie, a jedynie pewien zarys tematu. Skrótowe ujęcie problemu przywodzi na myśl raczej encyklopedię albo odrobinę rozbudowany słownik, a nie dzieło na poziomie akademickim. Patrząc na „Jednostki Waffen SS” jako literaturę przedmiotu trzeba przyznać, że jak na te liche nieco ponad pół setki stron, całość wypada bardzo dobrze. Oprócz tekstu wprowadzającego przy każdym podrozdziale i tekstu wiodącego mamy tu mnóstwo zdjęć z epoki (nierzadko trudno dostępnych w innych publikacjach jak np. mało znani dowódcy korpusów pancernych) oraz mapki sytuacyjne dotyczące co ważniejszych ofensyw, które świetnie obrazują sytuację strategiczną na frontach w danym czasie. Dodatkową zaletą jest kilka kolorowych wkładek z ilustracjami umundurowania i co znaczących pojazdów wykorzystywanych przez niemieckie siły zbrojne przez cały okres zmagań z Aliantami i Związkiem Radzieckim. Warto mieć na uwadze fakt, że pod względem militarnym SS udało się stworzyć jedną z najskuteczniejszych machin wojskowych w historii ludzkości. Świetne wyszkolenie, ideologiczny zapał – żeby nie powiedzieć fanatyzm, doskonały sprzęt, niezwykle efektywne dowodzenie na wszystkich szczeblach oraz nowatorskie podejście do prowadzenia działań wojennych (łączność, współdziałanie, teoria Schwerpunktu – maksymalizowania środków dla osiągnięcia efektu, doktyka Blitzkriegu etc.) skutkowało niesamowitą wręcz skutecznością oraz szeregiem błyskotliwych zwycięstw i to zarówno na poziomie taktycznym (podczas walki niewielkimi pododdziałami – np. Villers-Bocage),jak i operacyjnym (odbicie Charkowa). Autor drobiazgowo wymienia sytuacje, kiedy Waffen SS okazywało wyższość nad jednostkami przeciwnika i to szczególnie w okresie po Kursku, Stalingradzie i D-Day, kiedy już było jasne, że wojna jest nie do wygrania. Janusz Ledwoch świetnie się spisał przy tworzeniu tego mini-opracowania, a jego największą „wadą” jest objętość – chciałoby się znacznie więcej.