Stanisław Piasecki

Stanisław Piasecki (1900-1941) należał do czołowych postaci życia literackiego i politycznego II Rzeczypospolitej. Urodził się we Lwowie. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej i w III Powstaniu Śląskim. Studiował architekturę w Poznaniu oraz ekonomię w Warszawie. W okresie studiów związał się z ruchem narodowym, podejmując współpracę z prasą tego obozu. Był jednym z najwybitniejszych publicystów Polski międzywojennej. Swoje szkice literackie i polityczne zebrał w tomach Prosto z mostu (1934) oraz Prawo do twórczości (1936). Opublikował także powieść sensacyjną Związek Białej Tarczy (1929). W 1935 założył tygodnik "Prosto z mostu", którego był redaktorem. Pismo to szybko zyskało rangę jednego z najważniejszych i zarazem – z racji m. in. swego antysemityzmu – najbardziej kontrowersyjnych periodyków literackich lat 30. Po wybuchu II wojny Piasecki pozostał w Warszawie. Współtworzył konspiracyjne struktury Stronnictwa Narodowego oraz redagował tygodnik "Walka", jedno z pierwszych pism okupowanej stolicy. W grudniu 1940 r. został aresztowany przez gestapo i uwięziony na Pawiaku. Rozstrzelano go w zbiorowej egzekucji 12 VI 1941 r. w Palmirach.