Bernard Crick

Książka ta, moim zdaniem, zbyt wąsko pojmuje definicję polityki. Polityka według Cricka zbiega się ze starożytnym pojmowaniem erystyki, czyli odpowiedniego przemawiania do ludu tak, by poparł on projekt demagoga. W tym aspekcie, polityka demokratyczna jest w istocie sztuką godzenia sprzecznych interesów. Ale przecież sztuka polityczna jest nie tylko tym. Można wyróżnić różne rodzaje polityk - zarówno te tematyczne, długofalowe, jak i można spróbować za Crickiem uogólnić samo pojęcie polityki, choćby w postaci "sztuki rządzenia państwem i reagowania na sytuację międzynarodową". Gdy przyjmiemy powyższą definicję jako najbardziej adekwatną stwierdzimy, iż nie należy poddać się, tak jak autor, liberalnej historiozofii i twierdzić, że państwo i jego funkcje z czasem będą słabnąć na rzecz społeczeństwa obywatelskiego, lecz stwierdzimy, że potrzebna jest synergia między arystotelejskim demosem, arystokracją i monarchią.