Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Młoda Nowozelandka podróżująca po świecie, po krótkim namyśle wychodzi za mąż za Beduina, sprzedawcę pamiątek w Petrze (Jordania). Było to w roku 1978. Owszem, ten Beduin i jego otoczenie nie są koczownikami, ale żyją (przez prawie cały czas opisany w książce) w jaskiniach. Elektryczności i bieżącej wody nie ma, ale magnetofony na baterie, lampy na gaz (oprócz kaganków) są, dzieci rodzą się w szpitalu (ale trzeba do niego jechać kilka godzin). Dalej przyrządzają tradycyjne potrawy z tradycyjnych składników (ale mnóstwo puszek po sardynkach i przecierze pomidorowym zostawiają dla przyszłych archeologów). Bardzo ciekawa opowieść o tamtejszym i ówczesnym życiu, ludziach i warunkach. Trochę szkoda, że książka zawiera opis tylko kilku lat (z 25, które tam spędziła autorka). Po tych kilku latach przeprowadzają się do cementowych domów opodal (cała społeczność, setki osób) i ciekawie byłoby poczytać, jak to zmieniło ich życie w dłuższej perspektywie.