Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do dziś tak mam, że jeżeli coś mi nie wyjdzie lub wyjdzie inaczej, niż planowałam, na przykład stosunki z ludźmi, w których pokładałam nadzieję, to zaczynam się z tą sytuacja rozstawać. Na przykład myślę: "To już koniec tej znajomości". Staram się tę sprawę wyklarować: trzeba się z tym pogodzić i inaczej ułożyć sobie życie. Tego trzeba się nauczyć, że coś się przewraca w spojrzeniu człowieka. I to jest dobry sposób na życie, goraco panu polecam.

Cały dowcip w stosunkach z ludźmi polega na tym, żeby umieć ich słuchać. To przeważnie wystarczy.

Bo, wie pan, ja wiem, że mężczyźni to słabi ludzie, nie mam najlepszego zdania o ich charakterach. Ale słabość do mężczyzn mam.

Każdy człowiek, nawet w najlepszym małżeństwie, musi mieć swoje życie. Kompletne uzależnienie jest zabójcze. Nie może być tak, że człowiek jest od rana do nocy na wszystkie strony prześwietlany..

Życie jest krótkie, a człowiek się kłóci o bzdety. Dziś myślę: "Po co?". Trzeba było mówić więcej dobrych słów. Zostaje żal do siebie i czasu. [Franciszek Pieczka]

Powiem panu, że ja zawsze musiałam o sobie decydować. Nie lubiłam, żeby mnie ktoś nakłaniał, i się nie dawałam. Jeżeli człowiek ma kawałek własnego, niezależnego życia, to jest mu lepiej, potem lepiej się broni, nie jest stłamszony. Taką filozofię miałam. I mam.

(...) niektóre osoby nadmiar wolności gubi. Ale innych nadmiar wolności prostuje, wcześnie zaczynają się czuć odpowiedzialni za siebie, nie mają na kogo zrzucać winy, nie ma co czekać, aż ktoś wyciągnie drogowskaz i pokaże, gdzie mamy iść. Albo go sami znajdziemy, albo się zgubimy. Albo sami będziemy się dyscyplinować, albo nikt nas nie będzie dyscyplinował. [Janusz Czapiński].

(...) Potem napisałam felieton "Po czym poznać, że ktoś nas nie kocha". Jednym z elementów jest to, że wszystko nam zabiera i nic nie chce dać. Zabiera czas, wygodne miejsce, ostatnie ciasteczko. Wtedy trzeba powiedzieć: "Do widzenia". [Katarzyna Lengren]

(...) w zaburzonym domu, gdzie ktoś jest cholerykiem, ciągle się dba o miłą atmosferę. [Katarzyna Lengren]

Mężczyzna, gdy nie kocha, niczym się nie dzieli. [Katarzyna Lengren]

Bo dziecku trzeba w wielu sprawach mówić prawdę, a nie opowiadać bajki, wtedy kontakty w rodzinie są lepsze i uczciwsze.

Każdy człowiek, nawet w najlepszym małżeństwie, musi mieć swoje życie. Kompletne uzależnienie jest zabójcze. Nie może być tak, że człowiek jest od rana do nocy na wszystkie strony prześwietlany. (...) Niektórzy by chcieli to "ja" zagarnąć, wejść do każdej szarej komórki. Nie wolno tego robić. Nikt mnie tego nie uczył, ale tak rozumiałam życie.

Wie pan, życie składa się z poznania, i z rozstania. Trzeba się umieć rozstawać. Psychicznie przede wszystkim, jeżeli się wie, że to nie jest na zawsze, że już nic dobrego z tego nie będzie, że to się musi skończyć. To proces psychiczny, który trzeba przejść. Najgorsze jest zaskoczenie. Ale jeżeli człowiek widzi, że życie się kończy, to nie ma co z tym walczyć, bo to nic nie da. Domagać się czegoś nie ma sensu. Człowiek był, ale go nie będzie.

W każdej sytuacji znaleźć swoje miejsce, odkryć, że to, co nas spotyka, nie jest złe.
Przeżyć można tylko dzięki odpowiedniemu nastawieniu. Trzeba mocno popracować nad sobą.

Rzucam się z motyką na słońce, pocieszam się tylko, że od czasu do czasu bywają zaćmienia.

Gdy źle się czułam, nic mi się już nie chciało, myślałam: "O, to zły sygnał". Nie wolno! Trzeba wstać, trzeba się ubrać, trzeba coś zjeść, trzeba wyjść na dwór, nawet jeśli człowiekowi bardzo się nie chce.

Ale czy ja mam się całe życie umartwiać? Codziennie rano przypominać sobie, co się stało, i z tego powodu źle się czuć? Broń Boże. Tak się stało, trudno, nie będzie inaczej.

Życie to łamigłówka, którą trzeba sobie umieć odpowiednio rozwiązać.

W każdej sytuacji znaleźć swoje miejsce, odkryć, że to, co nas spotyka, nie jest złe.
Przeżyć można tylko dzięki odpowiedniemu nastawieniu. Trzeba mocno popracować nad sobą.

Człowiek trzyma się ludzi, którzy znają naszą przeszłość.

Nie jest to regułą, ale literatura też w jakiś sensie tworzy zastępczy świat, w którym można żyć. [Michał Głowiński]

W życiu trzeba mówić prawdę, poza wyjątkami, gdy drugiej osobie sprawia się przykrość. Na przykład - zdrady. Nieświadomość jest połową szczęścia (śmiech).....To święta zasada. Bo wszystko można zrobić, ale ma być cisza. Byle tylko ta druga strona nic nie wiedziała. Bo to mija i nie wynika z tego nic złego. Mówię szczerze. Taką filozofię miałam w życiu.

Chciałbym starzeć się z dala od Warszawy otoczona dziećmi i zwierzakami. Czytając i gotując. [Magdalena Środa]

(...) największym wrogiem przyzwoitej jakości tego, co robisz, jest doskonałość. Nigdy nie myśl o tym, żeby idealnie równo powiesić obrazek czy położyć kafelki. (...) jaki sens ma pociągnięcie szlaczka na ścianie z aptekarską dokładnością. Ponieważ wszystko kosztuje: albo czas, albo pieniądze, albo emocje, albo energię. I za każdym razem trzeba umieć dokonać sensownego bilansu zasobów. Czy tylko o to chodzi, żeby coś było idealne, czy też mamy do załatwienia ważniejszy cel w życiu. A to, do czego przywiązujemy tak dużą wagę, to tylko jeden z instrumentów osiągania celu. Nie jest on wartością absolutną. [Janusz Czapiński]

Umieć się pogodzić z sytuacją i starać się stworzyć coś nowego. Nie ma innego wyjścia. Ale od razu trzeba przekształcać się psychicznie, a nie szukać półśrodków: a może się zmieni, a może będzie tak, a może będzie inaczej.
- Po śmierci mamy przećwiczyła pani i zrozumiała, że bunt nic nie daje?
Tak, że nie przed czym się bronić, bo to nieodwracalne. A skoro jest nieodwracalne, to trzeba się od tego odseparować. Każde takie przeżycie czegoś człowieka uczy. Tylko jedni przyjmują te nauki, a inni- nie. I przez cale życie są rozkojarzeni i nieszczęśliwi. A do tego nie można dopuścić.

Niech mi mówi, kto chce: duch duchem, ale wygląd jest ważny. Sprawia, że człowiek jest dla otoczenia milszy, wzbudza większe zaufanie. Ludzie ładnie wyeksponowani zewnętrznie łatwiejsi są do kontaktu. Zaniedbany nie daje łatwości zbliżenia. Człowiek, który nie dba o wygląd, ma w charakterze coś niekorzystnego, coś tu jest nie tak. Nie przepadam za obdartusami.

Sztuka życia to też jest sztuka.