Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Liczyłem na (jak tytuł wskazuje) "kulisy wypadków" (liczba mnoga) z być może opisem technicznym, logistycznym co powinno być zrobione. Przeczytałem natomiast 30-50 stron o JEDNYM wypadku i jego kulisach (płytkich),o kilkunastu innych wypadkach w telegraficznym skrócie (ze 2 zdania na wypadek) oraz gigantyczną pracę o polityce broni jądrowej na szczeblu ogólnoświatowym (czy strategicznym jak woli) w latach 1944 do bodajże 1990 oraz mrowie skróconych mini notek personalnych o osobach występujących na kartach książki -- kto ile zestrzelił samolotów, z kim się ożenił, jakie ciasteczka piecze jego żona, gdzie się przeprowadził i czy jego dom był kupiony na kredyt czy nie. Miałem wrażenie, że z 5 razy pod rząd oglądam Dr Strangelove. Ciągłe tłuczenie tego samego i notoryczne nawroty historyczne, mamy rok 1984, nastepnię 1945, następnie 1960, następnie 1957, następnie 1945, następnie 1982, następnie 1968, no żesz... Wynudziła mnie to mało powiedziane, ja zmagałem się z tą książką, aby przez nią przebrnąć, co było tym trudniejsze, że autor jest tym pisarzem, co to leci wg amerykańskiej sztancy -- główny wątek (ww. wypadek) potnij na 4 części i oddziel je od siebie 200-stronicowymi nabuzowanymi wypełniaczami. Ten tytuł jest zbyt czasochłonny, aby z niego odcedzać właściwe informacje o wspomnianym jednym wypadku -- może dla studentów politologii takie tomiszcze będzie wyglądało poważnie w spisie bibliografii, ale zwykłym śmiertelnikom odradzam. Szkoda życia.