Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowałam się przeczytać książkę trochę z przypadku, znalazłam ją, postanowiłam przygarnąć i przeczytać. Książka przedstawia historię kobiety uwięzionej w ciele mężczyzny urodzonej w Polsce w zeszłym wieku. Dostajemy możliwość zajrzenia do jej dzienników pełnych emocjonalnych rozterek i starania się o to, aby żyć normalnie i w zgodnie ze sobą. Uważam, tę książkę za nie równą, a zarazem bardzo równą. Nie ma w niej udawania, jest dużo naturalności oraz o dziwo bardzo wiele naiwności. Chociaż tę naiwność rozumiem, gdy kochamy bliskich nam ludzi, zakładamy że oni również nam dadzą całe swoje wsparcie. Z mojego doświadczenia wiem, że różnie jest z tym wsparcie i dawaniem, więc ta namacalna naiwność i wiara w ludzi mnie wzruszała ale też momentami bardzo denerwowała. Przykro mi, że takie osoby muszą mierzyć się z wieloma trudnościami emocjonalnymi oraz trudnościami społecznymi. Te trudności dotykają każdego kto „odstaję od idealnego świata”. Przez co bardziej jest mi żal, że nie każdy ma dostęp do informacji i wsparcia w wiedzy, która potrafi zdziałać cuda, aby mogły nam urosnąć silne pancerze i świadomość do otwierania się na prawdziwych ludzi. Patrząc na oceny tutaj tej książki, myślę że większość osób w ogóle nie powinna się za nią brać. Ta książka nie spodoba się ludziom, których dręczy inność oraz starają się cięgle żyć w swojej bańce „normalności’. Tak książka jest o inności, o trudnościach emocjonalnych oraz o bezsilności. Trudna książka, ale uważam że ważna w tych czasach, gdy coraz mniej rzeczy chowamy pod dywany.