Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek strzela, a Bóg kule nosi.

Najbardziej niezwykłą rzeczą jest to, że chociaż każdego dnia mnóstwo żywych istot udaje się do krainy śmierci, człowiek myśli, że jest nieśmiertelny.

Trwasz niezłomnie przy cnocie, królu, a mimo to nie widzisz prawdy - jak nieuczony człowiek, który zna na pamięć całe Wedy, a nie ma pojęcia o co w nich chodzi.

Z pewnością, królu, to Pan kieruje krokami wszystkich stworzeń, jak aktor, pociągając za sznurki, kieruje ruchami lalki. Ani przez chwilę nie jesteśmy niezależni. Bóg przyznaje nam rezultaty naszych własnych czynów: za dobre uczynki odpłaca szczęściem, za złe cierpieniem. Wszystko jest w ręku Pana. To za jego sprawą spotykają się dwie istoty i z jego podniety jedna wymierza drugiej karmiczną sprawiedliwość. Ale dlaczego? Jak mógł postąpić z tobą tak niesprawiedliwie? Przecież to urąga prawdzie i cnocie! A jeśli to nie Bóg, pozostaje tylko prawo silniejszego. Jeśli ludzkie czyny nie pociągają za sobą kar i nagród wymierzanych ręką Boga, to doprawdy współczuję biednym i słabym, gdyż straszny ich los.

Kryszna podał przykłady z pism wedyjskich, gdzie kłamstwo nie było uważane za grzech. W tych przypadkach prawda powinna być uznana za nieprawdę. Odnosi się to do sytuacji, kiedy trzeba unikać śmierci, zagrożony jest bramin, lub gdy grozi utrata całego majątku. w tych przypadkach kłamstwo nie jest uważane za grzech.

Przyjemność prowadzi do cierpienia, a z cierpienia rodzi się przyjemność. W tym świecie są tylko dwa rodzaje ludzi, którzy są zawsze szczęśliwi: głupcy i ci, którzy pokonali umysł i zmysły. Osoby o świadomości pomiędzy tymi dwiema kategoriami muszą cierpieć.