Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To wywiad-rzeka przeprowadzony przez Stefana Zgliczyńskiego (obecnie pismo „Le monde diplomatique”) z Piotrem Ikonowiczem przy okazji wyborów prezydenckich w roku 2000, w których Ikonowicz był jedynym kandydatem lewicy. I niestety nie jest to rozmowa z ciekawym człowiekiem – którym bez wątpienia jest Ikonowicz – a raczej okolicznościowy wywiad prowadzony z okazji bieżącej politycznej kampanii. Większość pytań dotyczy ówczesnego programu PPS, którego przewodniczącym był właśnie Ikonowicz. Są pytania o polską transformację, Balcerowicza i pomysł PPS na solidarność w zjednoczonej Europie, do której Polska wówczas aspirowała. Na końcu co prawda Zgliczyński pyta swojego rozmówcę o młodość i proces kształtowania się poglądów – o podróże z ojcem-reporterem na Kubę, do Hiszpanii i Portugalii, o udział w protestach przeciwko dyktaturom na Półwyspie Iberyjskim – ale jest to jednak tylko mizerny suplement do wywiadu zanurzonego w rzeczywistości społeczno-politycznej sprzed 13 lat. Dzisiaj Piotr Ikonowicz zajmuje się już nieco inną działalnością, dawno jest poza PPS, w wyborach prezydenckich nie ma ani jednego „czerwonego” kandydata, a trwający już kilka lat dramatyczny kryzys kapitalizmu (jak i dawnej idei zjednoczonej, solidarnej Europy) wymaga też nieco innych, bardziej radykalnych odpowiedzi niż te, które przedstawia tutaj Ikonowicz. To wszystko sprawia, że lwia część tej rozmowy niestety się zdezaktualizowała. Pozostaje tylko trochę wspomnień z dzieciństwa i młodości spędzonych z ojcem na placówkach PAP, ale to niewiele. Bardzo niewiele.