James Scott

Opowieść oparta na faktach. W grudniu 1991 roku niedaleko Katmandu w Nepalu, na jednym z himalajskich szlaków na wysokości czterech tysięcy metrów, James zgubił się w górach. Pomylił szlaki. Trafił na fatalną pogodę. Wyprawa zaplanowana na kilka godzin wydłużyła się do kilku... tygodni. To opowieść o harcie ducha i walce z własnymi słabościami. Z treści dowiadujemy się, że bohater od sześciu lat trenował karate. Żeby przetrwać w ekstremalnie trudnych warunkach, myślami trwał przy najbliższych, przy szczęśliwych dniach z nimi. Inną praktyką przetrwania było powtarzanie w myślach schematów kata. Kata - dla niewtajemniczonych - to konkretna sekwencja pozycji i technik ręcznych oraz nożnych, wykonywanych w ściśle określonej kolejności i odpowiednim tempie. "Miałem za sobą sześć lat treningu karate, który nauczył mnie dyscypliny umysłu a także rozwinął mięśnie, których masa stała się źródłem energii dla mego organizmu". W powieści spotykamy się z narracją pierwszoosobową w wydaniu głównego bohatera oraz jego siostry Joanne. James opowiada o tym co wydarzyło się na szlaku, pisze szczerze o swoich wątpliwościach i próbie poddania się. Joanne skupia się na oddaniu uczuć związanych z poszukiwaniem zaginionego brata. Książka ma charakter reporterski, oddaje ducha gór i małości człowieka na tle dzikiej przyrody.