Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie liczę do przeczytanych, bo nie przebrnęłam. Za dużo ględzenia o niczym i wywnętrzeń emocjonalno-intelektualno-niewiadomojakich. Ale nie na mój rozum. Gdyby wszystko działo się tu szybciej, powieść nie byłaby zła. Mamy lata czterdzieste XX wieku, jeszcze trwa wojna, Czarnogórę jeszcze okupują Włosi, a Czarnogórcy planują powstanie. Chyba. O ile się zdołałam zorientować po 100 stronach. Powstańcy siedzą w lesie. Ciężarna kochanka jednego z nich przedziera się przez górskie lasy i ostępy, aby ich uprzedzić. O tytułowej obławie. Niestety, nie wciągnęło mnie na tyle, abym chciała doczytać, czy dotrze, i czy uprzedzi, i co dalej. Zakładam, że skoro nie wciągnęło po 100 stronach, to i przez kolejne 350 nie wciągnie. Może i bym próbowała się mierzyć dalej z powieścią, ale tyle innych na mnie czeka, tyle... Szkoda mi czasu.