Gunnar Gunnarsson

Książka należy do tych wielopoziomowych, gdzie fabuła i zdarzenia są tylko odskocznią do przemyśleń, pytań, dylematów . Ponura, naturalistyczna atmosfera islandzkiej wsi XIX wieku i sąd nad dwójką podejrzanych o zabójstwa jest doskonałą narracją do zastanawiania się nad winą, karą i różnorodnym osądem społecznym. Książka jest pisana w trudny dziś do czytania podniosły i emocjonalny sposób(przełożył Leopold Staff, więc zakładam, że dobrze oddał styl autora),ale mi kojarzy się to z klasyczną, antyczną manierą podejścia do spraw egzystencjalnie trudnych i skomplikowanych. Wymowa książka jest wybitnie niejednoznaczna co bardzo podnosi jej wartość uniwersalną