Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmarnowany potencjał. Niby jest dobrze, historia ciekawa i solidnie napisana, ale dziwnie bezbarwna. Jest to tym dziwniejsze, że sama bohaterka opowiada dramatyczne wydarzenia ze swojego życia. Wydaje mi się, że najbardziej tej książce by pomogło rozwinięcie jej w bardziej obszerną powieść, tak byśmy mogli się dowiedzieć więcej np. o tym, czemu John Hern był taki religijny, więcej o relacjach Natalie z jej matką, więcej o motywacjach Marka. Mało to wszystko jest niestety opisane, bo książka jest krótka. Ale czyta się ją dobrze.