Najnowsze artykuły
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński3
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj „Chłopaka, który okradał domy. I dziewczynę, która skradła jego serce“LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Zbigniew Skowron
4
7,4/10
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,4/10średnia ocena książek autora
24 przeczytało książki autora
44 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Teoria i estetyka awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku
Zbigniew Skowron
6,7 z 3 ocen
7 czytelników 1 opinia
2013
Korespondencja Fryderyka Chopina. T. 1, 1816-1831
Zofia Helman, Zbigniew Skowron
8,1 z 9 ocen
45 czytelników 2 opinie
2009
Najnowsze opinie o książkach autora
Korespondencja Fryderyka Chopina. T. 1, 1816-1831 Zofia Helman
8,1
Sięgnęłam po ten obszerny tom korespondencji, gdyż skrycie liczyłam na to iż Chopin pisywał coś więcej o swoim słabym zdrowiu, niż powszechnie wiadomo. Ponieważ choruję na mukowiscydozę (cystic fibrosis),a niedawno pojawiła się hipoteza jakoby istniała możliwość, że dolegliwości trapiące tego wybitnego muzyka wynikają z tej właśnie choroby, a nie tylko samej gruźlicy, wierząc, że potrafię rozpoznać ją z samego tylko opisu chorego rozpoczęłam czytanie.
W tej kwestii się zawiodłam, ale to nie znaczy, że lektura tej korespondencji nie była mi miła. Jest to niezwykły zbiór listów pisanych do i przez Chopina. Na początku poczułam się trochę nieswojo, ponieważ jest to wciąż naruszanie prywatności innych osób, ale to uczucie szybko minęło i zagłębiłam się w ten wyjątkowy świat wspomnień. To niezwykle ciekawe móc wejrzeć w świat ludzi o nieco innej niż nasza obecna mentalności. Można rozpoznać i wypracować sobie wstępną opinię o kimś oceniając jego styl pisania i treść listu. Zobaczyć formę dawniejszych listów, pisanych z ogromnym szacunkiem do adresata, zarówno tych oficjalnych, jak i tych mniej. Z książki tej dowiedziałam się dużo o życiu i twórczości Chopina, trudnościach w zdobyciu sławy, a także o jego miłościach i przede wszystkim relacjach z rodziną.
Widać wyraźnie zmiany zachodzące w osobie Chopina. Początkowo piszący wiele listów, radosnych, przepełnionych zachwytem nad nowymi doświadczeniami, pięknem odwiedzanych miejsc i poznanych ludzi, artystów. Z czasem staje się bardziej wyobcowany, powiększająca się sława przytłacza go, ilość nadchodzącej korespondencji jest zbyt duża, by znaleźć czas i ochotę na odpisywanie, nawet kontakt z rodziną staje się luźniejszy. Myślę, że to pogłębiająca się choroba, towarzyszące jej zmęczenie sprawiły, że sława stała się ogromnym obciążeniem psychicznym i fizycznym. Każdy człowiek, kiedy czuje się źle nie ma ochoty pracować (w tym wypadku uczyć innych, szczególnie takich, którzy nie mają wrodzonego talentu),utrzymując jednocześnie pozycję w towarzystwie i rynku muzyki poważnej.
Piętno odciśnięte na sercu Fryderyka po odrzuceniu oświadczyn, sprawia, że rzuca się w bardzo pokrętny i zawiły związek z George Sand oraz jej dziećmi. Trudno jest mi teraz powiedzieć czy zdrowie Fryderyka ucierpiało czy zyskało na tym. Początkowo szaleństwa jakim dała porwać się para mogły zaszkodzić jego samopoczuciu. Podróż na Majorkę, która miała pomóc tylko zaszkodziła Chopinowi, późniejsze relacje, które przekształciły kochankę w matkę i opiekunkę sprawiły, że Chopin bardzo zdziecinniał i stał się nieco egoistyczny, co wnoszę po przeczytaniu ostatnich listów dotyczących jego spraw, którymi obciążał swoich przyjaciół.
Ciekawy tom, wart przeczytania, skarbnica wiedzy.
Teoria i estetyka awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku Zbigniew Skowron
6,7
Muzyczna twórczość awangardowa drugiej połowy XX wieku wiązała się z wielokierunkową refleksją nad muzyką. Przedmiotem analizy niniejszej książki są teksty trzech wybranych przedstawicieli awangardy muzycznej lat pięćdziesiątych XX wieku: Johna Cage'a, Pierre'a Bouleza oraz Karlheinza Stockhausena.Różnorodnym doświadczeniom warsztatowym, formalnym i stylistycznym tych twórców towarzyszy bogaty zasób wypowiedzi, które posłużyły za punkt wyjścia do zrekonstruowania estetyki nowej muzyki, w szczególności poglądów na dzieło, twórczość i percepcję.
Nie da się zaprzeczyć, że istnieją pomiędzy nimi wewnętrzne związki i podobieństwa: np. w ogólnej dyspozycji myślenia muzycznego, czy w wyjściowej postawie wobec materiału muzycznego i scalających go struktur (pogląd o dekompozycji zastanej rzeczywistości dźwiękowej). Różni ich natomiast sposób dochodzenia do wyobrażonej koncepcji dzieła muzycznego i dźwiękowego uniwersum. Sporo łączy Stockhausena z Johnem Cage'em. Ewolucja stockhausenowskiej koncepcji teoretyczno-estetycznych jest rozwinięciem idei Cage'a.
Cechą odróżniającą Stockhausena zarówno od Bouleza, jak i od Cage'a jest rozpiętość jego zainteresowań warsztatowych, obejmujących wszystkie niemal dziedziny nowej muzyki (m.in. techniki kompozytorskie, doświadczenia w zakresie nowych form i struktur, eksperymenty związane z materiałem dźwiękowym, z organizacją czasoprzestrzeni i notacją muzyczną). Książka jest studium fascynującym, pisanym jednak językiem akademickim, niepozbawionym fachowej terminologii.
Recenzja ukazała się pierwotnie na onlygoodmusic.pl