Zbigniew Skowron

Sięgnęłam po ten obszerny tom korespondencji, gdyż skrycie liczyłam na to iż Chopin pisywał coś więcej o swoim słabym zdrowiu, niż powszechnie wiadomo. Ponieważ choruję na mukowiscydozę (cystic fibrosis),a niedawno pojawiła się hipoteza jakoby istniała możliwość, że dolegliwości trapiące tego wybitnego muzyka wynikają z tej właśnie choroby, a nie tylko samej gruźlicy, wierząc, że potrafię rozpoznać ją z samego tylko opisu chorego rozpoczęłam czytanie. W tej kwestii się zawiodłam, ale to nie znaczy, że lektura tej korespondencji nie była mi miła. Jest to niezwykły zbiór listów pisanych do i przez Chopina. Na początku poczułam się trochę nieswojo, ponieważ jest to wciąż naruszanie prywatności innych osób, ale to uczucie szybko minęło i zagłębiłam się w ten wyjątkowy świat wspomnień. To niezwykle ciekawe móc wejrzeć w świat ludzi o nieco innej niż nasza obecna mentalności. Można rozpoznać i wypracować sobie wstępną opinię o kimś oceniając jego styl pisania i treść listu. Zobaczyć formę dawniejszych listów, pisanych z ogromnym szacunkiem do adresata, zarówno tych oficjalnych, jak i tych mniej. Z książki tej dowiedziałam się dużo o życiu i twórczości Chopina, trudnościach w zdobyciu sławy, a także o jego miłościach i przede wszystkim relacjach z rodziną. Widać wyraźnie zmiany zachodzące w osobie Chopina. Początkowo piszący wiele listów, radosnych, przepełnionych zachwytem nad nowymi doświadczeniami, pięknem odwiedzanych miejsc i poznanych ludzi, artystów. Z czasem staje się bardziej wyobcowany, powiększająca się sława przytłacza go, ilość nadchodzącej korespondencji jest zbyt duża, by znaleźć czas i ochotę na odpisywanie, nawet kontakt z rodziną staje się luźniejszy. Myślę, że to pogłębiająca się choroba, towarzyszące jej zmęczenie sprawiły, że sława stała się ogromnym obciążeniem psychicznym i fizycznym. Każdy człowiek, kiedy czuje się źle nie ma ochoty pracować (w tym wypadku uczyć innych, szczególnie takich, którzy nie mają wrodzonego talentu),utrzymując jednocześnie pozycję w towarzystwie i rynku muzyki poważnej. Piętno odciśnięte na sercu Fryderyka po odrzuceniu oświadczyn, sprawia, że rzuca się w bardzo pokrętny i zawiły związek z George Sand oraz jej dziećmi. Trudno jest mi teraz powiedzieć czy zdrowie Fryderyka ucierpiało czy zyskało na tym. Początkowo szaleństwa jakim dała porwać się para mogły zaszkodzić jego samopoczuciu. Podróż na Majorkę, która miała pomóc tylko zaszkodziła Chopinowi, późniejsze relacje, które przekształciły kochankę w matkę i opiekunkę sprawiły, że Chopin bardzo zdziecinniał i stał się nieco egoistyczny, co wnoszę po przeczytaniu ostatnich listów dotyczących jego spraw, którymi obciążał swoich przyjaciół. Ciekawy tom, wart przeczytania, skarbnica wiedzy.