Czesława Niemyska-Rączaszkowa

Urodziła się w 1903 r. w Warszawie, tutaj też ukończyła szkołę średnią, a następnie polonistykę na Wydziale Filozoficznym UW. W 1923 zadebiutowała na łamach prasy jako autorka utworów poetyckich. W latach 1934-39 współpracowała z Polskim Radiem w Warszawie i Łodzi pisząc liczne scenariusze słuchowisk i opowiadań radiowych.
Po wybuchu wojny została wysiedona wraz z rodziną z Tomaszowa Mazowieckiego, schroniła się u rodziny mężą na Śląsku, gdzie pozostała aż do 1961 roku. Podczas wojny nie zaniechała pracy literackiej pisząc dla prasy podziemnej. Rozkwit jej twórczości przyada na lata 1952-74.
Za działalność literacką i społeczną odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Krzyżem Polonia Restituta.

Była żoną Antoniego Szczepan Rączaszka działacza samorządowego i społecznego, burmistrza Czeladzi, prezydenta miasta Grodna, następnie Tomaszowa Mazowieckiego.