Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie miałem wątpliwości. Powiedziałem już kiedyś, że oni wszyscy - tu wskazał ręką całą harcówkę - chodzą z piętami w chmurach, więc i nam, starym nieraz trzeba stanąć na głowie, by zajrzeć im w oczy.

U nich zło miesza się z dobrem, stale, wciąż, jak w mikserze. Chodzą na głowach z piętami w chmurach i wszystko widzą po swojemu. Odchuchali moje zimne zwłoki , wiec i ja chciałbym im się na coś przydać. Wdzięczność? Nie! Człowiek jest zawsze potrzebny drugiemu człowiekowi, nawet taki stary pryk jak ja.
- Ale do tego trzeba mieć samemu pięty w chmurach - roześmiała się pani Rosieńska.
- Kto wie, czy tego właśnie nam nie brakuje i dlatego często jesteśmy zbyt rozsądni.
- Albo nudni?