Cytat dnia
Miłość do ciebie jest czymś, czego wciąż nie jestem w stanie pojąć. Nie sądziłem, że zdołam kogoś tak pokochać. Przebiłaś się przez moje z...
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2024
2024
O północy w stodole Marta Sioda 
Lubicie książki, których akcja rozgrywa się na wsi ?
Jeśli tak to "O północy w stodole " będzie idealnym wyborem. W tej debiutanckiej powieści Marta Sioda maluje słowami polską wieś lat 60. i 70. Choć natura otaczającą naszych bohaterów swoim pejzażem zapiera dech w piersiach, to wydarzenia rozgrywające się na jej tle nie są już takie bajkowe... Wieś oprócz pięknych darów natury posiada również małą społeczność, która ślepo ufa pozorom i plotkom. Autorka świetnie przedstawiła ten wiejski świat ze wszystkimi jego blaskami i cieniami.
"O północy w stodole" to nie sielska historia miłosna, to głęboka, skłaniająca do refleksji opowieść z mocno rozbudowanym wątkiem psychologiczno-społecznym. Opowieść o poszukiwaniu siebie i życiu w domu, w którym pierwsze skrzypce gra nie miłość i szacunek a przem0c fizyczna i psychiczna. Życie w domu pełnym obłudy gdzie króluje fanatyzm religijny i jego najwierniejszy wyznawca, pozornie lokalny bohater Antoni, który "modli się pod figurą a diabła ma za skórą".
Marta Sioda tak dobitnie przedstawiła sytuację w domu głównej bohaterki Anny, że wiele razy podczas czytania ściskało mnie w gardle a z oczu płynęły mi łzy. Czytanie chwilami powodowało wewnętrzny ból.
Jednak to nie tylko zasługa dobrych, mocnych opisów sprawiła, że tak bardzo przeżywałam te zdarzenia. Sprawiła to również świetna kreacja bohaterów. Autorka stworzyła postacie z krwi i kości, z wadami, zaletami, marzeniami, słabościami, rozterkami, którymi podzielili się z nami na kartach powieści. Bohaterów książki możemy podzielić na dwie grupy: na tych, których pokochamy i z całych sił będziemy im kibicować i tych, których z całego serca będziemy nienawidzić. I gdybyśmy tylko mogli to jednych byśmy przytulili a drugich... rozszarpali na kawałki.
Tak bardzo było mi szkoda bohaterów, którzy musieli trwać w codziennym cierpieniu, niekończącym się lęku, niesprawiedliwości. Mieszkali w domu, który powinien być azylem... a jego mieszkańcy odczuwali jedynie ciężar ojcowskich obelg i pięści.
Żeby zaznać odrobinę szczęścia nasi bohaterowie muszą kłamać i kombinować. Jak długo można żyć w ten sposób? Czy z tego domu jest jakaś ucieczka?
.
W tej powieści oprócz trudnych, bolesnych tematów, znajdziemy również wątki rozlewające ciepło w sercu. Zamiłowanie do książek, tajny klub literacki, poezję, pierwsze spotkania zakochanych oraz ich przygody, piękną, przyjacielską relacje brata i siostry. Marta Sioda tym sposobem wprowadziła do opowieści wyjątkowy nastrój.
.
Relacja Anny i Leszka jest urocza, pełna dobroci, małych, ciepłych gestów, wspólnej pasji. Oboje jednak wiedzą, że ich związek nie każdemu się podoba i nie znajdzie aprobaty w domu Anny. Tu zaczynają się naprawdę stronę schody prowadzące w sam środek dramatycznych wydarzeń. "Za miłość też przyjdzie kiedyś nam zapłacić..."
.
"O północy w stodole" to bardzo dobrze przemyślana, oryginalna historia, wzbudzająca ogrom przeróżnych emocji, dotykająca wielu istotnych aspektów życia, uniwersalna, aktualna opowieść z cudownym klimatem, którą bardzo ale to bardzo chciałabym zobaczyć na dużym ekranie... 🤎
.
Polecam Wam z całego serca i gwarantuję, że nie czytaliście podobnej historii, a już na pewno nie spodziewacie się z czym związany jest tytuł "O północy w stodole"...
O północy w stodole Marta Sioda
Zabranie się do napisania tego tekstu zajęło mi sporo czasu, bo i czytanie nie było łatwą ani szybką sprawą. "O północy w stodole" to nie jest łatwa opowieść, którą da się przeczytać za jednym razem.
Alicja odziedziczyła po dziadku dom, w którym spędzała większość wakacji, gdy była dzieckiem. To sielskie, pełne miłości, cudownych wspomnień miejsce nazwała Rajem. Autorka tak pięknie opisała to miejsce, że gdy zamykałam oczy to potrafiłam wyobrazić sobie ten spokój i urok. Główna bohaterka postanowiła razem z mężem, że będą udostępniać Raj również innym osobom spragnionym wytchnienia od miejskiego zgiełku. Pierwszymi ich gośćmi są siostry poprzedniego właściciela tego miejsca, czyli dziadka Alicji. Ciocia Ania oraz ciocia Ela wraz z mężem pojawiają się i od razu czuć napiętą atmosferę. Ela to kobieta nieznosząca sprzeciwu, bardzo niemiła, wtrącająca nos w nieswoje sprawy. Ania to zupełnie inna osoba, starająca się zrozumieć poglądy obecnych gospodarzy, empatyczna. Niby siostry, ale charaktetami różnią się bardzo.
Nocą rozmowy mają inną głębię, mam wrażenie, że w nocy ludzie są bardziej szczerzy. Tak właśnie jest w przypadku cioci Ani i Alicji - ta starsza postanawia opowiedzieć historię, w której tłumaczy dlaczego ten Raj nie jest jej ulubionym miejscem. Wspomnienia okazują się być głównym oraz najtrudniejszym wątkiem w całej tej książce.
Opowieść Ani to historia o odkrywaniu siebie, o chęci rozwijania się, matczynej miłości. Gra pozorów, którą urząda jej ojciec jest naprawdę straszna. Dla innych przykładny obywatel, w domu kat. Po każdym rozdziale, w którym występowała postać Antoniego musiałam robić sobie przerwę, ponieważ potrzebowałam ochłonąć. Ilość negatywnych emocji, którą ta postać z siebie dawała była przerażająca. W tej opowieści Ania pokazuje nam też jaką cudowną moc ma przyjaźń oraz braterska miłość. Autorka przekazuje czytelnikowi jak piękna może być miłość oraz przedstawia też prozę życia. Jak dla mnie to wielowątkowa oraz wielowymiarowa historia o życiu.
Nie ma w tej książce przypadkowych postaci, każdy jest potrzebny oraz dobrze wykorzystany. Każda z nich jest dobrze wykreowana. Mimo, że historia przekazana przez ciocię Anię nie jest najweselsza oraz pełna niesprawiedliwości to jednak jest naprawdę ciekawa. Jako czytelniczka czekałam na to, co wydarzy się dalej. Czy w końcu bohaterce uda się wyrwać z tej strasznej sytuacji.
Dla mnie "O północy w stodole" to dosyć ciężka opowieść o tym jak okropni potrafią być ludzie, o niesprawiedliwości, ale też o sile miłości oraz uroku pierwszego zakochania. To jest książka, którą mogłabym tulić i odrzucać raz po raz ze względu na to, co spotkało bohaterów. Cudnowna i ciężka - tak podsumowałabym ją w dwóch słowach.
