Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jogi wziął kilka łyków pomarańczowo-cynamonowego, gęstego jak miód napoju, przywołał w pamięci najpiękniejsze obrazy i wspomnienia.
"Pływające kolorowe ryby są jak szybujące po niebie ptaki, kolorowa rafa koralowa jest jak pięknie kwitnący las, pełen różnorodnych drzew. Są one znacznie wyższe od korali, ale kołyszą się na wietrze tak samo jak rafa przy różnych prądach wodnych. To tam znajduje się mój dom i tam toczy się życie wielu gatunków zwierząt".

Chwilę później siedzieli już razem na plaży.
- Widzisz, tam daleko, takie skłębione chmury? - zapytał Jogi.
- Mhm - odmruknął Kiniuś, który po raz pierwszy zobaczył wielką wodę. W nocy, kiedy leciał na płatku doliana, zupełnie nie zwrócił na nią uwagi. Teraz nie mógł uwierzyć w ilość wody, która wydawała się pokrywać cały świat.
- To wcale nie są chmury, Kiniusiu. - Jogi przerwał mu chwilę zadumy.
- Słucham?
- To, co tam widzisz daleko, to wcale nie są chmury, tylko wyspa, taka jak nasza - mówił dumny ze swojej wiedzy Jogi.
- Naprawdę?! A skąd to wiesz? - dopytywał Kiniuś.
- Siedziałem kiedyś z małpkami na szczycie wielkiego tulipanowego drzewa i widziałem stamtąd kawałek zielonego lądu. Później małpki opowiedziały mi legendę o istotach zamieszkujących tamtą wyspę. Są to ogromne, mądre, lśniące jak doliany w magiczną noc stworzenia, które potrafią rozmawiać z gwiazdami - opowiadał Rarytas z przejęciem.