Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój ból wydawał się wyrastać z przekonania, że nie jestem dość wartościowa, by zasługiwać na niepodważalnie szczęśliwe życie, jakie przypadło mi w udziale.

Szlochający dorosły ma w sobie coś z dziecka, a jednocześnie czuć od niego żałosną rezygnacje zupełnie dziecku obcą.

Tata zawsze potrafił mnie ocalić przed każdym złem, przed najbardziej bezmyślnymi i niewytłumaczalnymi rzeczami, jakie mogły mi się przytrafić. Przed wszystkim poza mną samą.

Cierpiałam tak długo, że przerobiłam ból na coś, co mogłabym uznać za dobre. Tak się starałam, aż w końcu cierpienie stało się czymś w rodzaju pracy.