Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Romans MM Po 21 urodzinach życie Asha wywraca się do góry nogami. Zostaje uprowadzony ze swojego domu i wciągnięty na dwór Unseelie bez możliwości powrotu do świata, który kiedyś znał. Jest uwięziony w krainie pełnej dziwnych zwierzęcych stworzeń, nieludzkich obyczajów i okrutnej królowej Carlin i jej synów. To miejsce, w którym nikt oprócz niego nie może kłamać i zawsze mówi się prawdę. Wmawiają mu, że jest pół-człowiekiem, nie może opuścić tego miejsca i musi zrzucić swoją śmiertelną skórę, zanim skończy się czas, ale nikt nie powie mu jak, a co ważniejsze, dlaczego i co to w ogóle znaczy. Bez względu na to, ile razy domaga się prawdy. Musi szybko nauczyć się żyć w średniowieczu. Nie ma telefonów komórkowych, prądu, bieżącej wody ani bielizny. Wie już kilka rzeczy o „Folk”, których nauczył się jako dziecko, więc Ash nie czuje się całkowicie pozbawiony wiedzy o nowym świecie. Jest nieufny wobec innych wróżek i ma dość sprytu, by nie paść ofiarą ich sztuczek lub uprzedzeń. Nigdy pod żadnym pozorem nie wolno mu „dziękować” komukolwiek, bo odebrane jest to jako „dług”, po który inni mogą się upomnieć w odpowiednim czasie. Znajduje pocieszenie w parze czworonożnych towarzyszy i ostatecznie próbuję znaleźć pozytywy nowej sytuacji. Chce zaufać tym, którzy się z nim zaprzyjaźnili i pomogli mu w nowym życiu, ale w głębi duszy wie, że nie może ufać nikomu… Dopóki nie zainteresuje go najmłodszy syn królowej, Lonan. Piękna ciemna wróżka jest podobno pozbawioną emocji maszyną do zabijania, która spełnia tylko polecenia królowej. Zawsze tam jest, podąża za nim i obserwuje z zimnym brakiem zainteresowania. Ash wie, że za lodowatym zachowaniem królewskich wróżek kryje się coś więcej, a każda interakcja z Lonanem jest sprzeczna z prawdami, które mu powiedziano, że Lonan go zabije, jeśli powie lub zrobi coś złego. Mówi się, że ma się go bać. Nie ufać mu, ale im bliżej go poznaje, tym bardziej nie może trzymać się z daleka. Mam mieszane odczucia co do tej książki. W fabule irytowało mnie to, że przez cały czas 70-80% czytamy tylko "zrzuć swoją śmiertelną skórę", co tak naprawdę nawet dla głównego bohatera Asha, nic nie mówi. Wszyscy rozmawiają zagadkami, a sam bohater nie ma pojęcia co robić i odniosłam wrażenie, że nie za bardzo też się stara. Wróżki chcą mu pomóc, powiedzieć tyle, ile mogą, jednak Ash wciąż nie wydaje się być w stanie nic z tym zrobić. Dziwny wiersz pod koniec jest tego najlepszym przykładem. To dosłownie mówi nam, jak ta książka się skończy, a Ash patrzy na nią raz, a potem mówi „och, nie mogę tego rozgryźć, pozwól mi po prostu o tym zapomnieć”. Grrr, aż momentami chce się nim potrząsnąć! W większości książki nie dzieje się zbyt wiele, za to na koniec zbyt szybko jesteśmy bombardowani nowymi informacjami. Co notabene dalej do końca nie są wyjaśnione i musimy czekać na kolejne części. Łapiąc za tą książkę nie spodziewałam się, że zakończenie będzie rodzajem cliffhanger. Jest to pierwsza książka z planowanej trylogii i spodziewam się rekompensaty w postaci dużego HEA!. Jak wszystkie książki tej autorki, ta jest wypełniona niesamowitym budowaniem świata. W przeciwieństwie do jej serii Monstrou’s, tempo było tutaj znacznie wolniejsze. Jednak to, co kocham w większości opowieści o wróżkach, jest to, jak niesamowicie przedstawiony jest świat i jej fasada piękna. Kryje wiele podstępnych i niebezpiecznych rzeczy, co widać zwłaszcza u niebezpiecznej Królowej Unseelie, która ma jakiś ukryty plan dla Asha. To napięcie było duże, ponieważ podobnie jak Ash, czytelnik zastanawia się również, czy wszystko jest takie, jak się wydaje i co może być oszustwem. Gwałtowny ruch emocji w całej książce, zmieszany z bardzo intensywnymi poziomami ciepła był fantastyczny. Dosłownie nigdy nie wiedziałam, komu zaufać, ani co ktoś zamierza zrobić z Ashem.