Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami niewiele trzeba żeby życie uległo nagłej zmianie.

Minął rok, może trochę więcej, jeden z najdłuższych,
jakie przeżyłam, i najbardziej decydujący. Byłam zbyt
młoda i zbyt zagubiona, żeby dostrzec rzekę, w której
nurcie się znalazłam.

Nie wiem dokładnie, na co matka umarła. Na raka, owszem, ale też na inne rzeczy. Na sumę zer. Na zerową wartość, jaką przyp­isywała po­zosta­niu przy życiu, na zerową użyteczność.

Byłam sierotą z dwoma żyjącymi matkami.
Jedna oddała mnie, gdy jeszcze jej mleko nie wyschło
na moim języku, druga – gdy miałam trzynaście lat.
Byłam córką rozstań, fałszywego, a może przemilczanego pokrewieństwa, odległości.

Arminuta – ta, która wróciła. Nikogo nie znałam, oni
natomiast wiedzieli o mnie więcej niż ja sama.