Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak się poznaliśmy?
Poznaliśmy się na nowo w domu noszącym nazwę "Długo i szczęśliwie", po tym jak staliśmy się sobie obcy. Kocham na sto procent przemianę, którą oboje przeszliśmy.

- Dzięki. Moi bliscy nie umieją się zachować przy ludziach.
Kręci głową ze śmiechem.
- Uwierz mi, moja rodzina pobiłaby ich na głowę.
-Wybacz, ale trudno w to uwierzyć - mówię z kamienną twarzą; oboje wybuchamy śmiechem. Wskazuje kciukiem swoje rodzeństwo. - Pewnie nie pomagają ci się skoncentrować.
- Owszem, coś mnie rozpraszało ;) - przyznaje i posyła mi powłóczyste spojrzenie. - Ale to nie ich wina.

- Szczerze mówiąc, nie obchodzi mnie, czego chcesz. Chwilowo niespecjalnie cię lubię. Ale polubię cię znowu. Ty mnie też. Ten dom nas uratuje.

Za każdym razem, gdy tak się uśmiecham, wyobrażam sobie, że widzę Nicholasa we wstecznym lusterku samochodu, gdy na pełnym gazie wyjeżdżam z Morris, by nigdy więcej go nie zobaczyć.

- Jak wyglądam? - Przybieram wytworną pozę.
- Jakbyś szła opryskiwać strych trucizną na termity - wypala Leon.
- Doskonałe. Taki efekt chciałam osiągnąć.

Będą musieli zawlec mnie półprzytomną do ołtarza i zatrudnić brzuchomówcę, żeby imitował mój głos wypowiadający słowa przysięgi.

- I co z tego? - pytam. - zamierzasz być jak ten facet z reklamy ekologicznej wołowiny? Upodobnić się do typa siedzącego na górskim szczycie z labradorem u boku i dostającego erekcji od zapachu drzew?